Από τη Σαντορίνη...πριν 38 χρόνια. Λέτε να έχει αντέξει :)))
Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011
Syrah Nico Lazaridi 2007
Είναι από τις ετικέτες που συναντάς εύκολα μπροστά σου στις κάβες και στα super market. Αυτό δεν το εμποδίζει από το να είναι ένα πολύ αξιοπρεπές κρασί χωρίς όμως εξάρσεις. Αυτό που κυριαρχεί είναι το φρούτο, ενώ αισθητή είναι η γεύση πιπεριού. Οι τανίνες αρκετά κομψές και ευχάριστες. Ένα ισορροπημένο syrah σε καλή τιμή.
Βαθμολογία: 85/100
Μου άρεσε...
Το sangiovese αυτό του 2005 το δοκίμασα σε ένα ταξίδι μου στο εξωτερικό, μου άρεσε. Είναι ευχάριστο και ευκολόπιοτο. Το απαθανάτισα...
Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011
Οινική βραδιά στο εστιατόριο Dal Professore
Αν και το εστιατόριο Dal Professore βρίσκεται πολύ κοντά μου, δεν το είχα επισκεφθεί ποτέ. Με αφορμή ενός wine dinner που θα λάμβανε χώρα στο εστιατόριο, είπα να το δοκιμάσουμε για να αποκτησουμε ιδία γνώμη. Το wine dinner είχε τη διαφορά ότι δεν φιλοξενούσε κάποιον παραγωγό ή κτήμα, ούτε κρασιά από μία περιοχή ή χώρα. Ήταν ένα σύνολο κρασιών που θα συνόδευαν τα αντίστοιχα πιάτα του εστιατορίου. Τα οποία μάλιστα ήταν 7! Για να είμαι ειλικρινής περισσότερο ήθελα να δοκιμάσω την ιταλική κουζίνα του εστιατορίου παρά τα κρασιά, τα περισσότερα απο τα οποία μάλιστα γνώριζα.
Πάμε λοιπόν.
Το πρώτο πιάτο ήταν φοκάτσια με ρόκα,ντοματίνια και φλεικς παρμεζάνας. Τελείως αδιάφορο, στεγνό και άγευστο. Κι επειδή ευτυχώς ο κατάλογος και οι τιμές είναι στο internet, αναφέρω ότι το πιάτο τιμολογείται 11,50 ευρώ!!! Έμεινα για άλλη μια φορά κατάπληκτος με την εστίαση στην Ελλάδα.
Συνεχίσαμε με μιλφειγ μελιτζάνας, κολοκυθιού με φρέσκια μοτσαρέλα. Ένα τουρλού λαχανικών, όχι αδιάφορο αυτή τη φορά, αλλά μάλλον όχι καλή ποιότητας. Γευστικά δεν προσέφερε τίποτα, και μου έδινε την εντύπωση ότι δεν είχε μαγειρευτεί για την περίσταση...μάλλον υπήρχε και ξαναζεστάθηκε. Κι αυτό τιμολογείται 11,50 ευρώ. Ουδέν σχόλιο.
Κατόπιν ήρθε μια σαλάτα. Σαλάτα από αντίδια, κινέζικο λάχανο με ξυνομυζήθρα, ανθούς κάππαρης, ελιές και παξιμάδι Κυθηρων. Δεν ήταν άσχημη, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο, κάτι που να αφήνει μια εντύπωση. Το θετικό ήταν οι ανθοί κάππαρης. Καθώς το πιάτο δεν υπάρχει στον κατάλογο, δεν ξέρουμε την τιμή του. Λαμβάνοντας όμως υπόψιν ότι οι σαλάτες του κυμαίνονται 10 εως 13 ευρώ, μπορούμε να εξάγουμε κάποια συμπεράσματα.
Περνώντας στο επόμενο στάδιο, ήρθε ένα ριζότο με λεμόνι και ρικόττα. Αυτό ήταν κάτι διαφορετικό. Με ξένισε κάπως η γεύση σε σχέση με τα ριζότα που έχω δοκιμάσει (κι έχω δοκιμάσει αρκετά), αλλά ήταν ένα ενδιαφέρον πιάτο. Ιδίως η πινελιά του λεμονιού, του έδινε τη νότα διαφορετικότητας που γύρισε τη ζυγαριά. Να αναφέρω ότι risotti δεν υφίστανται στον κατάλογο του ιταλικού εστιατορίου. Ακούγεται παράξενο αλλά ας το αφήσουμε έτσι. Μάλλον υπήρξαμε τυχεροί που το δοκιμάσαμε τη συγκεκριμένη ημέρα.
Στη συνέχεια περάσαμε στα κυρίως. Paccheri (ζυμαρικό) με φρέσκo καβούρι. Όντως ένα χειροποίητο ζυμαρικό, τέλεια βρασμένο και τέλεια συνδυασμένο με φρέσκα καβούρια. Το πιάτο ανάβλυζε θάλασσα και ιώδιο. Η σάλτσα ήταν πολύ καλοδουλεμένη και το καβούρι "ακουγόταν" ωραία. Μακράν το καλύτερο πιάτο της βραδιάς.
Το καθεαυτό κυρίως ήταν ρολό χοιρινό αρωματισμένο με αγριομάραθο. Σερβιρίστηκε σε μεγάλες πιατέλες με πολύ νόστιμες στρογγυλές τηγανητές πατατούλες. Δυστυχώς με αυτό το πιάτο ξαναπέσαμε. Οι πολύ λεπτές φέτες χοιρινού ήταν απίστευτα λιπαρές, που αναδείκνυαν καθόλου το πιάτο. Οι πατάτες όμως ήταν απολαυστικότατες και μάλλον ήταν βρασμένες και κατόπιν περασμένες στο τηγάνι.
Το επιδόρπιο ήταν σεμιφρέντο με λευκή σοκολάτα και Gianduia. Δεν είχαμε τη χαρά να το δοκιμάσουμε καθώς η ώρα είχε περάσει αρκετά και έτσι αποχωρήσαμε πριν σερβιριστεί. Και η ώρα είχε περάσει διότι για να σερβιριστούν αυτά τα 6 πιάτα είχαν περάσει 3 ώρες! Ιδίως το χοιρινό είχε αργήσει χαρακτηριστικά, περιμέναμε τουλάχιστον μισή ώρα μετά το καβουρι, παρόλο που το πιάτο δεν ήταν "της ώρας", αλλά μαγειρευτό. Το θεωρώ σημαντικό ατόπημα στην εξυπηρέτηση.
Η γενική εικόνα ήταν επιεικώς μέτρια λαμβανομένων υπόψιν και των αντίστοιχων τιμών. Το μόνο πιάτο που διακρίθηκε ήταν το ζυμαρικό. Δεν μπορώ να θεωρήσω ότι με ένα καλό πιάτο, μπορείς να διεκδικήσεις δάφνες και δόξα. Για άλλη μια φορά παρατήρησα ότι η εστίαση στη χώρα μας πάσχει από μέτρια ποιότητα και υπερτιμολογήσεις καθώς και ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να στήσεις ένα αξιοπρεπές wine dinner, αν δεν "το 'χεις".
Τα κρασιά που συνόδεψαν τα φαγητά (χωρίς συγκεκριμένη αντιστοιχία, καθώς δεν αλλάζαμε συστηματικά κρασί) ήταν:
Ηλιάτορας (Λύκος)
Ασύρτικο (Παυλίδης)
Μελισσόμαντρα (Ελληνικά Κελλάρια)
Merlot (Λύκος)
Syrah (Ντούγκος)
Κτήμα Ευχαρις.
Ευχάριστη έκπληξη μια πρωτοπαρουσιαζόμενη ετικέτα το ροζέ Μελισσόμαντρα από grenache και syrah, πολύ ευχάριστο για τη θερμη καλοκαιρινή περίοδο.
Πάμε λοιπόν.
Το πρώτο πιάτο ήταν φοκάτσια με ρόκα,ντοματίνια και φλεικς παρμεζάνας. Τελείως αδιάφορο, στεγνό και άγευστο. Κι επειδή ευτυχώς ο κατάλογος και οι τιμές είναι στο internet, αναφέρω ότι το πιάτο τιμολογείται 11,50 ευρώ!!! Έμεινα για άλλη μια φορά κατάπληκτος με την εστίαση στην Ελλάδα.
Συνεχίσαμε με μιλφειγ μελιτζάνας, κολοκυθιού με φρέσκια μοτσαρέλα. Ένα τουρλού λαχανικών, όχι αδιάφορο αυτή τη φορά, αλλά μάλλον όχι καλή ποιότητας. Γευστικά δεν προσέφερε τίποτα, και μου έδινε την εντύπωση ότι δεν είχε μαγειρευτεί για την περίσταση...μάλλον υπήρχε και ξαναζεστάθηκε. Κι αυτό τιμολογείται 11,50 ευρώ. Ουδέν σχόλιο.
Κατόπιν ήρθε μια σαλάτα. Σαλάτα από αντίδια, κινέζικο λάχανο με ξυνομυζήθρα, ανθούς κάππαρης, ελιές και παξιμάδι Κυθηρων. Δεν ήταν άσχημη, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο, κάτι που να αφήνει μια εντύπωση. Το θετικό ήταν οι ανθοί κάππαρης. Καθώς το πιάτο δεν υπάρχει στον κατάλογο, δεν ξέρουμε την τιμή του. Λαμβάνοντας όμως υπόψιν ότι οι σαλάτες του κυμαίνονται 10 εως 13 ευρώ, μπορούμε να εξάγουμε κάποια συμπεράσματα.
Περνώντας στο επόμενο στάδιο, ήρθε ένα ριζότο με λεμόνι και ρικόττα. Αυτό ήταν κάτι διαφορετικό. Με ξένισε κάπως η γεύση σε σχέση με τα ριζότα που έχω δοκιμάσει (κι έχω δοκιμάσει αρκετά), αλλά ήταν ένα ενδιαφέρον πιάτο. Ιδίως η πινελιά του λεμονιού, του έδινε τη νότα διαφορετικότητας που γύρισε τη ζυγαριά. Να αναφέρω ότι risotti δεν υφίστανται στον κατάλογο του ιταλικού εστιατορίου. Ακούγεται παράξενο αλλά ας το αφήσουμε έτσι. Μάλλον υπήρξαμε τυχεροί που το δοκιμάσαμε τη συγκεκριμένη ημέρα.
Στη συνέχεια περάσαμε στα κυρίως. Paccheri (ζυμαρικό) με φρέσκo καβούρι. Όντως ένα χειροποίητο ζυμαρικό, τέλεια βρασμένο και τέλεια συνδυασμένο με φρέσκα καβούρια. Το πιάτο ανάβλυζε θάλασσα και ιώδιο. Η σάλτσα ήταν πολύ καλοδουλεμένη και το καβούρι "ακουγόταν" ωραία. Μακράν το καλύτερο πιάτο της βραδιάς.
Το καθεαυτό κυρίως ήταν ρολό χοιρινό αρωματισμένο με αγριομάραθο. Σερβιρίστηκε σε μεγάλες πιατέλες με πολύ νόστιμες στρογγυλές τηγανητές πατατούλες. Δυστυχώς με αυτό το πιάτο ξαναπέσαμε. Οι πολύ λεπτές φέτες χοιρινού ήταν απίστευτα λιπαρές, που αναδείκνυαν καθόλου το πιάτο. Οι πατάτες όμως ήταν απολαυστικότατες και μάλλον ήταν βρασμένες και κατόπιν περασμένες στο τηγάνι.
Το επιδόρπιο ήταν σεμιφρέντο με λευκή σοκολάτα και Gianduia. Δεν είχαμε τη χαρά να το δοκιμάσουμε καθώς η ώρα είχε περάσει αρκετά και έτσι αποχωρήσαμε πριν σερβιριστεί. Και η ώρα είχε περάσει διότι για να σερβιριστούν αυτά τα 6 πιάτα είχαν περάσει 3 ώρες! Ιδίως το χοιρινό είχε αργήσει χαρακτηριστικά, περιμέναμε τουλάχιστον μισή ώρα μετά το καβουρι, παρόλο που το πιάτο δεν ήταν "της ώρας", αλλά μαγειρευτό. Το θεωρώ σημαντικό ατόπημα στην εξυπηρέτηση.
Η γενική εικόνα ήταν επιεικώς μέτρια λαμβανομένων υπόψιν και των αντίστοιχων τιμών. Το μόνο πιάτο που διακρίθηκε ήταν το ζυμαρικό. Δεν μπορώ να θεωρήσω ότι με ένα καλό πιάτο, μπορείς να διεκδικήσεις δάφνες και δόξα. Για άλλη μια φορά παρατήρησα ότι η εστίαση στη χώρα μας πάσχει από μέτρια ποιότητα και υπερτιμολογήσεις καθώς και ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να στήσεις ένα αξιοπρεπές wine dinner, αν δεν "το 'χεις".
Τα κρασιά που συνόδεψαν τα φαγητά (χωρίς συγκεκριμένη αντιστοιχία, καθώς δεν αλλάζαμε συστηματικά κρασί) ήταν:
Ηλιάτορας (Λύκος)
Ασύρτικο (Παυλίδης)
Μελισσόμαντρα (Ελληνικά Κελλάρια)
Merlot (Λύκος)
Syrah (Ντούγκος)
Κτήμα Ευχαρις.
Ευχάριστη έκπληξη μια πρωτοπαρουσιαζόμενη ετικέτα το ροζέ Μελισσόμαντρα από grenache και syrah, πολύ ευχάριστο για τη θερμη καλοκαιρινή περίοδο.
Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011
Aleria - Wine Wednesdays
Aπό 01/06/2011 και κάθε Τετάρτη το Aleria σας προσκαλεί στο Wine Wednesdays, όπου μπορείτε να απολαύσετε ξεχωριστές βραδιές οινογνωσίας με 35€ / άτομο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)