Μελισσόπετρα 2008

Gewuertztraminer. Μια λευκή ποικιλία με γερμανικό όνομα, άκρως μυρωδική. Ακόμα και ο πιο αδαής μπορεί να αισθανθεί ότι τα κρασιά αυτά είναι γεμάτα αρώματα. Αν δεν τα καταφέρει, τότε ας ασχοληθεί με άλλα ευγενή σπορ. Παρόλο το γερμανικό όνομα πάντως, οι Γάλλοι έχουν τα πρωτεία και στο συγκεκριμένο οίνο.
Η Μελισσόπετρα είναι καλλιεργημένη στην Αρκαδία απο τον κύριο Τσέλεπο και εμφιαλωμένη σε μπουκάλι των 500ml. Κατ' εμέ οίνος εκρηκτικος. Αρώματα άνθεων (ροδοπέταλα?) και λευκόσαρκων φρούτων, αλλά κυρίως λουκούμι τριαντάφυλλο. Σαν να βρίσκομαι σε ανθισμένο κήπο νυχτερινές ώρες και την έχω ακούσει από τις ευωδιές. Όμως στο στόμα είναι "τραγανό", κάπως πικάντικο, αλλά σε αντίθεση με τα γλυκά αρώματα τελείως ξηρό. Ένα κρασί πλούσιο και απολαυστικότατο!
Ευχαριστούμε τον κύριο Τσέλεπο, που οινοποιεί αυτή την τόσο ιδιαίτερη ποικιλία και μας προσφέρει τη δυνατότητα να γευόμαστε διαφορετικά κρασιά χωρίς να καταφεύγουμε σε ξένες οινοποιήσεις.

Παρέα (που θα αποφύγω στο μέλλον)

Πέμπτη 24-9-09, ώρες εσπερινές, δροσερή ατμόσφαιρα που ευτυχώς επιτρέπει να μείνει κάποιος σε αθηναική ταράτσα με άπλετη θέα της Ακρόπολης, του Φιλοπάππου, του Αστεροσκοπείου. Από τις καλύτερες θέες, ιδίως αν αναλογιστεί κάποιος ότι δεν βρίσκεται σε ύψωμα αλλά στην οδό Πειραιώς.
Μια τετραμελής παρέα βρέθηκε στην "Παρέα" λοιπόν.
Το κρεατοφαγικό εστιατόριο δίπλα στο Βαρούλκο, στην ταράτσα του ξενοδοχείου Ηριδανός.
Λίστα κρασιών, 5-6 ερυθρά, από τα οποία ενημερωθήκαμε από το σέρβις ότι υπάρχουν μόνο τα 3!!! Διαλέξαμε ένα κτήμα Δρυόπη, το οποίο μας φάνηκε ένα ήπιο αγιωργήτικο, σχετικά φρουτώδες, χωρίς έντονες ταννίνες. Αξιοπρεπές στην τιμή των 28 ευρώ. Πάλι καλά διότι η επόμενη επιλογή ήταν Chateau Julia στα 44 ευρώ!
Το μενού λιτό (πράγμα πολύ θετικό για μένα, αν ισχύει ο κανόνας, λίγα πιάτα αλλά προσεγμένα), μερικά ορεκτικά, και 5 κυρίως με βάση το κρέας.
Διαλέξαμε για τα πρώτα, μπρουσκέτες, πιτάκια με κοτόπουλο και ριζότο με πορτσίνι και χοιρινό.
Οι μπρουσκέτες αδιάφορες, τα πιτάκια αποδεκτά, το ριζότο μέτριο όπου το χοιρινό μάλλον ήταν περιττό. Σαν κάποιος να είχε περίσσευμα και το πρόσθεσε.
Για κυρίως πήραμε ταλιάτα μοσχαριού, ψαρονέφρι και κοτόπουλο. Δοκιμάμε όλα σχεδόν τα πιάτα που υπήρχαν. Ψαρονέφρι και κοτόπουλο ήταν μετριότατα, η ταλιάτα μάλλον το καλύτερο πιάτο τους. Για 28 ευρώ πάντως η σχέση τιμής ποιότητας ήταν κάκιστη!
Το γλυκό ήταν κάπως καλύτερο, αλλά για φαγητό είχαμε βγεί όχι για ζαχαροπλαστείο.
Δεν ξέρω ποιός επιμελείται το φαγητό, αλλά οι προσδοκίες μας ήταν πολύ υψηλότερες και το αποτέλεσμα μας απογοήτευσε. Η εικόνα που ζήσαμε ήταν παρακμιακή. Και μάλιστα στην τιμή των 50 ευρώ το άτομο. Κάποιος πρέπει να επέμβει τάχιστα.

ΕΑΣ ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ: Μία αξιέπαινη προσπάθεια!

Την προηγούμενη εβδομάδα επισκεφτήκαμε την οινοποιητική μονάδα της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Αμύνταιου. Εκεί γίνεται καλή προσπάθεια να αναδείξουν την τοπική ποικιλία του Ξινόμαυρου, αλλά και γενικότερα να βγάλουν ποιοτικά κρασιά. Νέοι άνθρωποι με μεράκι για τη δουλειά τυς και για το κρασί. Από τα best-sellers του συνεταιρισμού είναι ο ροζέ demi-sec αφρώδης οίνος, ο οποίος είναι πολύ ευχάριστος και αποτελεί ένα εξαιρετικό απεριτιφ.

Ξεχωρίσαμε επίσης την "Πετραία Γη" η οποία αποτελεί ένα συνδυασμό Ξινόμαυρου, Merlot και Syrah. Μία πολύ καλή προσπάθεια η οποία δημιούργησε ένα κρασί που ξεφεύγει από τα όρια ενό αγροτικού συνεταιρισμού. Τουλάχιστον όπως το ξέραμε. Δοκιμάσαμε και του 2005 και του 2007. Του 2005 είναι νομίζω στο peak του, ενώ του '07 θέλει να μείνει ακόμα στο μπουκάλι. Όσον αφορά στα λευκά και εδώ ξεχωρίσαμε ένα κρασί με βάση το ξινόμαυρο (80%), με λίγο Chardonnay (20%). Επίσης καλή προσπάθεια και ενδιαφέρον blend. Μπράβο στα παιδιά προκειταί για αξιέπαινη προσπάθεια.

Αγκυροβολήσαμε στου κυρ Λευτέρη

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009. Στην Αττικήτα σύννεφα μαζεύονται και ξεσπάει νεροποντή. Απτόητοι κατηφορίζουμε στο κέντρο της Αθήνας. Η βροχή σταματάει, αλλά δε μπορούμε να αγκυροβολήσουμε στην ταράτσα με θέα την Ακρόπολη διότι όλα είναι βρεγμένα.
Βαρούλκο είναι ο μηχανισμός με τον οποίο γίνεται ο αγκυροβολισμός των αγκυρών. Από τις λιγοστές μου γνώσεις ιστιοπλοίας θυμάμαι ότι το λέγαμε και βίντσι.
Στις κάπως περισσότερες γνώσεις μου περί γαστρονομίας Βαρούλκο είναι το κορυφαίο εστιατόριο στο οποίο έχω γευματίσει.
Σαφώς και η εσωτερική αίθουσα δεν μπορεί να συγκριθεί με την ταράτσα, αλλά προσωπικά προτιμώ να απολάυσω φαγητό παρά να βλέπω τον αττικό ουρανό κάπου με μέτριο φαγητό.
Δε διαλέξαμε τι θα φάμε, παρά ο chef πρότεινε να τον αφήσουμε να δημιουργήσει αυτός τη σειρά των πιάτων μας. Ήμασταν υπάκουοι. Μόνο το κρασί διάλεξα, για το οποίο ο νεαρός οινοχόος συγκατάνευσε. Παρεπιπτόντως, η λίστα κρασιών ήταν μακροσκελής, με έμφαση στον ελληνικό αμπελώνα και μάλιστα τα κρασιά αναφέρονταν με βάση τη χρονολογία τους κα τιμολογούνταν ανάλογα. Οι τιμές δε ήταν τιμιότατες, πράγμα που μου δημιούργησε υπερθετικές εντυπώσεις. Το σωστό εστιατόριο δεν υπερτιμολογεί τα κρασιά του.
Πρώτο πιάτο: Καβουροσαλάτα με αφρό μανταρινιού και χόρτα θαλάσσας (κοινώς φύκια). Εντυπωσιακό, δροσερό και αρμονικά δεμένο (ακόμα και τα φύκια)
Δεύτερο πιάτο: Φιλέτα λιθρινιού παναρισμένα σε χωριάτικο ψωμί με προζύμι συνοδευμένα από πουρέ μελιτζάνας. Ο πήχυς είχε αρχίσει να ανεβαίνει επικινδύνως. Το πιάτο μύριζε θάλασσα, το ψάρι εξαιρετικό αλλά εντυπωσιάστηκα ακόμα περισσότερο από το πανάρισμα. Το προζύμι "ακουγόταν" κανονικά. Ο δε πουρές μελιτζάνας με έκανε να εξωθήσω από τη μνήμη μου το οποιοδήποτε μελιτζανοειδές κατασκεύασμα έχω γευτεί στο παρελθόν. Παρόλο που ήταν λείος σαν μετάξι, η κάπνα της μελιτζάνας ήταν πανταχού παρούσα και στην οσμή και στη γεύση. Στην άκρη του πιάτου υπήρχε και μια υποψία φραμπουάζ.
Τρίτο πιάτο: Καλαμάρι al pesto σε κρούστα πατάτας . Η κλιμάκωση συνεχίστηκε. Το καλαμάρι κομμένα σε μικρές λωρίδες ήταν γευστικότατο, ο πιπεράτος βασιλικός έδενε απίστευτα και δημιουργούσε έναν εκρηκτικό συνδυασμό.
Τέταρτο πιάτο: Κριθαρότο με καραβίδα και λάδι τρούφας, σβησμένο με μοσχάτο Λήμνου. Ζουμερό και η καραβίδα εξαιρετική. Νο comment.
Ενώ έχουμε σχεδόν χορτάσει, θα πρέπει να αντέξουμε το πέμπτο πιάτο. Το πιάτο που έχει κάνει τον κύριο Λευτέρη Λαζάρου διάσημο εντός και εκτός συνόρων. Πεσκανδρίτσα με πουρέ καπνιστής πατάτας και πράσινου μήλου σε σάλτσα από τοματίνια Σαντορίνης. Δε θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω λιγότερο από τέλειο. Θεωρώ ότι η γευστική κορύφωση είχε επιτευχθεί. Μαγεία.
Για επιδόρπιο ούτε λόγος.
Τα παραπάνω συνοδεύτηκαν από μια Μαλαγουζιά του κτήματος Καραδήμου από την Αταλάντη, χρονολογίας 2007. Μέτρια ένταση, μέτρια οξύτητα, αρωματική αλλά όχι με τα συνηθισμένα για Μαλαγουζια. Περισσότερο βοτανική θα τη χαρακτήριζα και σαφώς ιδιαίτερη. Πέρασμα από βαρέλι για τέσσερις μήνες. Πολύ καλή προσπάθεια από ένα άγνωστο για μένα κτήμα.
Το αστέρι Michelen πιστεύω ότι άκρως δικαίως έχει απονεμηθεί στο Βαρούλκο του κυρίου Λαζάρου.

CRETA NOBILE

Πρόσφατα μου δώρισαν ένα μπουκάλι κρασί, του οποίου αγνοούσα την ύπαρξη. Creta Nobile της Creta Olympias (Mediterra Οινοποιητική). Χρονολογίας 2004! Λευκό! Ήμουν σε τεράστια περιέργεια. Αν και είχα υποσχεθεί στο φίλο Γιώργο ότι θα το κρατήσω στο συντηρητή για να το πιούμε μαζί, μετά το πέρασμα περίπου τριών εβδομάδων έσπασαν οι αντοχές μου. Το χέρι άνοιξε το συντηρητή και το κρασί βρέθηκε στο ποτήρι.
Όλες οι αμφιβολίες μου κάμφθηκαν με τα πρώτα αρώματα. Αμφιβολίες για το κατά πόσο ένα λευκό ελληνικό κρασί μπορεί να διατηρηθεί 5 χρόνια. Κι όμως, το κρασί ήταν σε εξαιρετική κατάσταση, γεμάτο αρώματα καπνού και βανίλιας. Θα μπορούσα να πω ότι μυρίζοντας το ένιώθες τη ζέστη του ξύλου των βαρελιών Allier, που το είχαν φιλοξενήσει και το είχαν μεστώσει. Στο στόμα ήταν πλούσιο, ισορροπημένα λιπαρό, με ώριμα εσπεριδοειδή να κυριαρχούν. Θαυμάσια επίγευση διαρκείας που με καθήλωσε.
Ποικιλία Βηλάνα από Κρήτη και θερμοκρασία δοκιμής 12-14 βαθμούς, όπως και αναγράφεται στη φιάλη (τα πλούσια λευκά κάπου εκεί πίνονται όπως έχω καταλάβει). Προσωπικά μαγεύτηκα από αυτή την απροσδόκητη δοκιμή ενός κρασιού που δεν είχε υποπέσει ποτέ στην αντίληψη μου.
Τωρα ο Γιώργος θα πρέπει να βρεί κι άλλο κρασί για να μπορέσουμε να κάνουμε μαζί μια νέα δοκιμή.

Καλό χειμώνα!

Αέρας, βροχές καταιγίδες. Ο Σεπτέμβρης φέτος μας έβαλες νωρίς στο χειμωνιάτικο κλίμα. Και δε λέει να φτιάξει. Δεν πειράζει όμως ευκαιρία για το εναρκτήριο λάκτισμα. ΚΟΚΚΙΝΟ λοιπόν. Και όχι όποιο κι όποιο. Είπαμε να υποδεχτούμε την αλλαγή του καιρού με ένα Αυλοτόπι-Τσέλεπου της ποικιλίας Cabernet Sauvignon, εσοδείας 2005. Βγήκε ωστόσο νωρίς από το συντηρητή το μπουκάλι με αποτέλεσμα να το γευτούμε στους 20+ βαθμούς. Γεγονός που πιστεύω ότι το αδίκησε.

Ωρίμανση σε βαρέλι για 15 μήνες. Σκούρο κόκκινο χρώμα με βιολετί ανταύγειες. Πλούσιο σώμα, με τανίνες που πλέον έχουν αρχίσει να μαλακώνουν. Αρώματα κερασιού, βατόμουρου και πιπεριού είναι αυτά που αναγνώρισα.

Το επόμενο που θα ανοιχτεί φέτος θα είναι στην κατάλληλη θερμοκρασία γιατί περιμένω περισσότερα από τον εν λόγω οίνο.

Ένα διαμαντάκι.

Ομολογώ ότι δεν γνώριζα την οινοποιία Χατζηδάκη. Όταν άκουγα για Σαντορίνη το μυαλό μου πάει στη Γαία και στον Σιγάλα. Όταν όμως το είδα στον κατάλογο εστιατορίου που επισκέφτηκα ο βαρύγδουπος τίτλος του και η άγνοιά μου για το "κτήμα" με οδήγησαν στο να το δοκιμάσω...

- Χατζηδάκης 2007, ”Special Cuvee No 17″ ,Ο.Π.Α.Π “Σαντορίνη”
(Ασύρτικο, Αθήρι και Αιδάνι)

Απαλό και ντελικάτο. Έντονα και πολύπλοκα αρώματα λεμονιού και άλλων εσπεριδοειδών. Ελαφριά νύξη βανίλιας. Ένα πολύ καλό και ισορροπημένο κρασί.

Όσον αφορά στο βαρέλι δεν διευκρίνιζε αν είχε περάσει ή όχι. Εγώ πιστεύω ότι μπορεί και να είχε περάσει λίγο από βαρέλι, σε αντίθεση με τη συνδαιτυμόνα μου η οποία είχε την αντίθετη άποψη. Who knows? Who cares?

Βαθμολογία: 89/100

Α ρε Παπαιωάννου...

Κλείνοντας τον κύκλο αναρτήσεων περί Νεμέας, θα ήθελα να αναφερθώ για άλλη μία φορά στον αγαπημένο μας αμπελουργό. Αφού περάσαμε γύρω στις δύο ώρες ακούγοντας κυρίως δοκιμάσαμε, μεταξύ άλλων, δύο νέα κράσιά. Ένα τελείως νέο από την ποικιλία Roussane και το καινούργιο βαρελάτο Chardonnay του 2008. Η πρώτη εντύπωση ήταν πολύ θετική. Τα αγοράσαμε και τα δοκιμάσαμε με την ησυχία μας και στη σωστή θερμοκρασία σπίτι μας.

- Λυρικός, Roussane, 2008
Τέσσερις μήνες ωρίμανση σε βαρέλι.

Ενδιαφέροντα αρώματα κίτρινων φρούτων. Ευχάριστη και ελαφρά οξύτητα με γεύση να θυμίζει πεπόνι και ανανά. Αν και λευκό καλό είναι να αναπνεύσει στο μπουκάλι για κανένα 20λεπτο. Ενδιαφέρουσα προσπάθεια για μια ποικιλία που δύσκολα οινοποιείται στην Ελλάδα (Πολύ καλή προσπάθεια έχει κάνει και ο Μανουσάκης).

Βαθμολογία: 82/100

- Fume, Chardonnay, 2008
Τέσσερις μήνες ωρίμανση σε βαρέλι.

Επίσης ευχάριστη οξύτητα. Η βανίλια κυριαρχεί, ενώ η επίγευση αφήνει μία ελαφρά νότα βουτύρου . Πλούσιο και λιπαρό με μακρά επίγευση. Το πέρασμα από το βαρέλι αναδεικνύει επάξια την ποικιλία. Σε μερικούς μήνες ενδεχομένως να είναι ακόμα καλύτερο...κρίνοντας και από το αντίστοιχο εσοδείας 2005 που ακόμα και σήμερα πίνεται ευχάριστα.

Βαθμολογία: 89/100

Μεγάλες Μέρες Νεμέας 2009 (The revenge)

Αργοπορημένος Terroirista περί Νεμέας.

Καθώς το blog είναι πλουραλιστικό, η δική μου προσωπική εκδοχή των Ημερών Νεμέας 2009. Πρώτη φορά δήλωσα παρών στις ημέρες Νεμέας, καθώς διάφοροι λόγοι με εμπόδισαν τα προηγούμενα χρόνια.
Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009, ώρες εσπερινές (17.30) έφτασα στη Νεμέα. Πινακίδες ενημερωτικές; Πολυτέλεια. Ερωτήσεις στους ντόπιους; ΔΞ/ΔΑ. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να διακόψουν την κυκλοφορία προς το Φλιάσιο Μέγαρο, διότι όπως ευθαρσώς μου απάντησαν, "πρέπει να στήσουν το πανηγύρι τους" και δεν τους ενδιαφέρει η εκδήλωση του κρασιού. Το οποίο Φλιάσιο Μέγαρο, το εντοπίσαμε ως Σερλοκ Χολμς, αφού άλλοι δεν το γνώριζαν κι άλλοι έδιναν ασαφείς οδηγίες (στην αχανή Νεμέα ως άλλη Napa Valley). Για τα πανηγύρια λοιπόν.
Η κατάσταση ήταν κατώτερη των προσδοκιών μας (ίσως έφταιγε ότι είχαμε προσδοκίες). Ευτυχώς κάποια άτομα φρόντιζαν για τα κρασιά και μπορούσαν να απαντήσουν και σε κάποιες ερωτήσεις. Αν και όπως δήλωσαν δεν εκπροσωπούσαν τους παραγωγούς, οι οποίοι κατάλαβα ότι αδιαφορούσαν για την εκδήλωση. Τα άτομα αυτά έλεγχαν τη θερμοκρασία των κρασιών και προσπαθούσαν να τα διατηρούν στα σωστά επίπεδα για ερυθρούς οίνους. Ευτυχώς διότι αν δεν συνέβαινε κι αυτό, το αποτέλεσμα θα ήταν δραματικό. Διότι δεν υπήρχε ούτε ένα παξιμάδι για να αλλάζεις γεύση και το νερό ήταν σχεδόν βραστό. Για τυρί, που είθισται να σερβίρεται μαζί με τα κρασιά, ούτε λόγος φυσικά.
Επί του θέματος τώρα.
Μου άρεσαν τα εξής:
(Terroir - ουδέν σχόλιον, μπράβο στον κύριο Παπαιωάννου).
Κτήμα Μητραβέλλα (ενδιαφέροντα αρώματα φραγκοστάφυλου και βατόμουρο, πλούσιο σώμα).
Κτήμα Γαία (πολύ ισορροπημένο, βελούδινο αλλά και πάλι μου αφήσε την αίσθηση ότι του λείπει η δύναμη για πολυετή εξέλιξη).
Εκτός ζώνης αγιωργήτικου, βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον το Μαύρο εις τον κύβο των Αμπελώνων Ζαχαριά. Αγιωργήτικο, Merlot, Μαυροδάφνη σε ένα πολύ καλό πάντρεμα.
Οι δοκιμές μου όμως έγιναν σχετικα βιαστικά λόγω του κλίματος και της διάθεσης που επικρατούσε.
Απογοητευμένοι αποχωρήσαμε για επισκέψεις σε οινοποιεία. Ευτυχώς η βραδιά είχε αίσιο τέλος στο κτήμα Παλυβού, όπου το κρασί έρεε αφειδώς και ο κύριος Παλυβός είχε δημιουργήσει μια πολυ φιλόξενη ατμόσφαιρα στην αύλιο χώρο του οινοποιείου του. Για τα κρασιά του δε θα αναφέρω τίποτα αναλυτικό, φανατικός άλλωστε.
Εν κατακλείδι, θα πρέπει να γίνουν τεράστια βήματα στην περιοχή, σε επίπεδο νοοτροπίας κυρίως (διότι το κρασί έχει όλα τα εχέγγυα για μεγαλουργήματα), εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε οινοτουρισμό ποιότητας.

Οινικές ιστορίες στα ΚΙΟΥΠΙΑ - Πέμπτη 10/9/2009

Συναντήσεις οινογνωσίας στα ΚΙΟΥΠΙΑ με βραβευμένα κρασιά της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος των Τζαγκαρόλων.

Το μενού περιλαμβάνει

-Σούπα με χειροποίητη κουλουρία, φρέσκο δυόσμο, γάλα και χαλούμι
-Tρία ψωμιά σε ένα καρβελάκι
-Πράσινη σαλάτα με σπαράγγια από σέσκουλα,φρέσκο δυόσμο,ρόδια, kουκουνάρι και χειροποίητο παξιμάδι
-(Α)ΧΤΥΠΗΤΗ Μελιτζανοζαλάτα
-Νερομπούρεκο γεμιστό με χειροποίητο πορτοκαλάτο καβουρμά
-Γλειφιτζούρια από μοσχάρι με χειροποίητη πίτα ποτισμένη με ζωμό από βότανα και παντρεμένα με αρωματική μυστική σάλτσα ντομάτας και μυρωδικών

ΚΥΡΙΟ ΠΙΑΤΟ

Ψημένα στα κάρβουνα…

Κοκοροσούβλακι ψημένο στα κάρβουνα συνοδευόμενο από σάλτσα γιαουρτιού
-Μπακλαβά μπιφτέκι γεμιστό με κασέρι και φιστίκια Αίγινας
-Τριανταπεντάρα χοιρινή μπριζόλα σβησμένη με ούζο

… και
-Ήσυχα ψημένο μοσχαράκι με σέλινο και σεσκουλόρυζο
-Ακίνητος κρασάτος πετεινός με δενδρολίβανο και σύγλινο
-Φρέσκιες τηγανητές πατάτες πατούσες κομμένες στο χέρι

ΕΠΙΔΟΡΠΙΟ
-Μιλφεΐγ-μία χιλιοφυλαγμένη συνταγή
-Χειροποίητο παγωτό κανταΐφι με φιστίκια Αίγινας
-Φρέσκια μους σοκολάτας

ΤΙΜΗ ΜΕΝΟΥ 35€ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΜΕΓΑΛΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΝΕΜΕΑΣ 2009 - ΜΕΡΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

Οι φετινές μέρες Νεμέας πέρασαν ευχάριστα. Είναι μία καλή εμπειρία για τους οινόφιλους. Ωστόσο μου έμεινε μία αρνητική γεύση από την παρουσία στο Φλιάσιο το Σάββατο. Αν και η οργάνωση ήταν καλύτερη από πέρυσι με την έννοια ότι οι 2-3 οινολόγοι φρόντιζαν να παγώνουν το κρασί ώστε να μην ανεβάζει πολύ τη θερμοκρασία, οι συμμετοχές ήταν λίγες. Οι παραγωγοί έστειλαν το πολύ μέχρι δύο ετικέτες, ενώ πέρυσι ήταν τρεις και επιπλέον έλειπαν αρκετοί και καλοί. Για παράδειγμα δεν ήταν ο Παλυβός, ο Αϊβαλής νομίζω και άλλοι. Κρατώ μία επιφύλαξη επειδή πήγα το πρωί μήπως και τα κρασιά τους ήταν το απόγευμα. Τέλος οι διοργανωτές δεν άντεξαν ένα βαρύ έξοδο 50-100 ευρώ για να προσφέρουν κανένα παξιμαδάκι και ίσως λίγο τυράκι, ώστε να μην τσουτσουρόσει η γλώσσα μας για να μπορούμε να δοκιμάσουμε περισσότερα κρασιά και περισσότερες φορές. Από αυτά που δοκίμασα ευχάριστη έκπληξη μου προξένησε ένα του Ρεπάνη σε «κομψό» μπουκάλι. Κατ’ τα’αλλα δεν υπήρξε κάποια έκπληξη. Terroir Παπαϊωάννου, Domaine Helios (Grand Reserve Semeli) τα πιο αξιόλογα. Πολύ καλός ήταν και ο «Ηγεμών» του Κτήματος Νέμειον, τον οποίο και δεν γνώριζα. Πάντως ομολογώ ότι το όνομα είναι κάπως φολκλορικό. Συμπαθητικά του Λαυκιώτη, του Νικολάου, τα Παλαιά Κλήματα του Παπαϊωάννου και το Reserve του Σεμέλη. Με απογοήτευσε το Αγιωργήτικο του Χαρλαύτη από το οποίο είχα προσδοκίες υψηλές, ενώ το αγιωργήτικο της Γαίας θα το περίμενα να ξεφεύγει από τη μετριότητα, αλλά με διέψευσε επίσης.

Από τα + του Σαββατοκύριακου η "Σοφία της Φύσης", παιδιά πολύ φιλικά και φιλόξενα. Εξειδικεύονται στο ξύδι και μπράβο τους. Λαμπρή επιχειρηματική ιδέα και αξίζει να πάει καλά. Οι μεζέδες πολύ καλοί, καθώς και τα κοψίδια που μας έψησε ο συμπαθέστατος πατέρας ενός εκ των δύο συνεταίρων. Συνοδευμένα από ωραία ανέκδοτα. Το must βέβαια ήταν η δροσερή σούπα γκασπάτσο που ήταν ότι πρέπει για την υψηλή θερμοκρασία της ημέρας. Εξάλου ως λάτρης του σκόρδου πώς μπορούσε να μην μου άρεσει?

Πανοραμική άποψη από το Κούτσι Νεμέας

Μεγάλο + επίσης στο Κτήμα Σεμέλη για την υπέροχη φιλοξενία. Γευστικές δοκιμές, μπουφέ, απασχόληση για μικρά παιδιά, αναλυτική ξενάγηση στο οινοποιείο. Νομίζω ήταν μακράν η ξεχωριστή νότα του διήμερου.

Οίνος εξ Αττικής

Το θέμα σήμερα ας είναι κάτι από τον αττικό αμπελώνα. Κτήμα Βασιλείου στην ευρύτερη περιοχή του Κορωπίου αν και έχει εγκαταστάσεις στη Νεμέα. Θα αναφερθω στο κρασί "Αμπελώνες Βασιλείου", το λευκό του κτήματος, παρόλο που οι περισσότεροι μας έχουμε δοκιμάσει όλη τη γκάμα των κρασιών του. Το δοκίμασα δύο φορές πολύ πρόσφατα, οπότε νομίζω ότι έχω ένα καλό δείγμα.
Ποικιλιακή σύνθεση: σαββατιανό και ροδίτης, κυριαρχεί το σαββατιανό, η παραδοσιακή ποικιλία των Μεσογείων και της Αττικής. Κατ' εμέ μια ποικιλία που αν οινοποιηθεί σωστά μπορεί να δώσει ένα αξιοπρεπές και οικονομικό κρασί για το καθημερινό τραπέζι, το οποίο θα συνοδεύσει πιάτα της ελληνική κουζίνας που μαγειρεύουν (ή εγώ έχω την εντύπωση ότι ακόμα μαγειρεύουν οι σύγχρονοι έλληνες).
Αρώματα: βαρέλι και καπνός, τίποτα άλλο ευδιάκριτο για μένα. Μαζί μου συμφώνησαν και οι λοιποί που δοκίμασαν, άρα ίσως δεν είμαι ο μόνος "παράξενος". Στόμα μέσου όγκου και λιπαρότητας αλλά αδιάφορο. Επίγευση αδύναμη.
Συγκριτικά με άλλους οίνους που βασίζονται στο σαββατιανό, δεν είναι άσχημος, αλλά δε μπορώ να πω ότι με κερδίζει κιόλας. Δε θα αναφερθώ αυτή τη στιγμή σε άλλους οινοποιούς όμως. Ας το αφήσω για επόμενη επικοινωνία.
Οι παραγωγοί της Αττικής θα πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες για να αναπτύξουν και να αναδείξουν τη ποικιλία χωρίς όμως να προσπαθούν να μας πείσουν ότι δημιουργούν ένα κρασί κορυφαίο. Το σαββατιανό πρέπει να βρεί τη θέση στην καθημερινότητα μας και έτσι όλοι θα είμαστε ευχαριστημένοι. Ειδάλλως θα συνεχίσουμε να πίνουμε Trivento Sauvignon Blanc και να μονολογούμε:

"μα τι κρασί έφτιαξαν οι χιλιανοί;;;"

Υ.Γ. : παρακαλώ να εκφράσετε τις διαφωνίες σας, ιδίως εάν συνοδευτούν από μια οινοποσία.

Port?

Port ή ελληνιστί πόρτο. Εκ Πορτογαλίας ορμώμενο. Ένα ιδιόμορφο γλυκό κρασί από κόκκινα σταφύλια. Τις τελευταίες ημέρες δοκίμασα ένα πόρτο που μου έφεραν από ένα ταξίδι στην Πορτογαλία. Ferreira Tawny Port. Οξειδωμένο όπως είναι τα tawny και με ήπιο αλκοολικό βαθμό. Εάν δεν σου αρέσει αυτή η αίσθηση, μάλλον δε θα το συμπαθήσεις. Τα tawny port μένουν σε ξύλινα βαρέλια για να αποκτήσουν σταδιακά αυτό το χαρακτήρα και θεωρώ ότι πρέπει να σερβίρονται αρκετά δροσερά στο τέλος ενός δείπνου. Υπάρχουν βέβαια και τα Ruby port, πιο φρέσκα και πιο φρουτώδη. Καθώς και τα Vintage, αλλά αυτά είναι άλλη κατηγορία. Πολύ μικρό μέρος της ετήσιας παραγωγής, ωριμάζει σε βαρέλια και κατόπιν αρκετά χρόνια στο μπουκάλι για να εμπλουτιστεί η γέυση του. Τα tawny port μπορούν να ταιριάξουν με έντονα τυριά τύπου ροκφορ (έκανα δοκιμή με απλό blue cheese Δανίας). Πάντως η δική μας ελληνική μαυροδάφνη μπορεί ανετότατα να πάρει τη θέση ενός port. Δε χρειάζεται να καταφύγουμε στους αλλοδαπούς για ένα τέτοιο κρασί.