Μεγάλες Μέρες Νεμέας 2009 (The revenge)

Αργοπορημένος Terroirista περί Νεμέας.

Καθώς το blog είναι πλουραλιστικό, η δική μου προσωπική εκδοχή των Ημερών Νεμέας 2009. Πρώτη φορά δήλωσα παρών στις ημέρες Νεμέας, καθώς διάφοροι λόγοι με εμπόδισαν τα προηγούμενα χρόνια.
Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009, ώρες εσπερινές (17.30) έφτασα στη Νεμέα. Πινακίδες ενημερωτικές; Πολυτέλεια. Ερωτήσεις στους ντόπιους; ΔΞ/ΔΑ. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να διακόψουν την κυκλοφορία προς το Φλιάσιο Μέγαρο, διότι όπως ευθαρσώς μου απάντησαν, "πρέπει να στήσουν το πανηγύρι τους" και δεν τους ενδιαφέρει η εκδήλωση του κρασιού. Το οποίο Φλιάσιο Μέγαρο, το εντοπίσαμε ως Σερλοκ Χολμς, αφού άλλοι δεν το γνώριζαν κι άλλοι έδιναν ασαφείς οδηγίες (στην αχανή Νεμέα ως άλλη Napa Valley). Για τα πανηγύρια λοιπόν.
Η κατάσταση ήταν κατώτερη των προσδοκιών μας (ίσως έφταιγε ότι είχαμε προσδοκίες). Ευτυχώς κάποια άτομα φρόντιζαν για τα κρασιά και μπορούσαν να απαντήσουν και σε κάποιες ερωτήσεις. Αν και όπως δήλωσαν δεν εκπροσωπούσαν τους παραγωγούς, οι οποίοι κατάλαβα ότι αδιαφορούσαν για την εκδήλωση. Τα άτομα αυτά έλεγχαν τη θερμοκρασία των κρασιών και προσπαθούσαν να τα διατηρούν στα σωστά επίπεδα για ερυθρούς οίνους. Ευτυχώς διότι αν δεν συνέβαινε κι αυτό, το αποτέλεσμα θα ήταν δραματικό. Διότι δεν υπήρχε ούτε ένα παξιμάδι για να αλλάζεις γεύση και το νερό ήταν σχεδόν βραστό. Για τυρί, που είθισται να σερβίρεται μαζί με τα κρασιά, ούτε λόγος φυσικά.
Επί του θέματος τώρα.
Μου άρεσαν τα εξής:
(Terroir - ουδέν σχόλιον, μπράβο στον κύριο Παπαιωάννου).
Κτήμα Μητραβέλλα (ενδιαφέροντα αρώματα φραγκοστάφυλου και βατόμουρο, πλούσιο σώμα).
Κτήμα Γαία (πολύ ισορροπημένο, βελούδινο αλλά και πάλι μου αφήσε την αίσθηση ότι του λείπει η δύναμη για πολυετή εξέλιξη).
Εκτός ζώνης αγιωργήτικου, βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον το Μαύρο εις τον κύβο των Αμπελώνων Ζαχαριά. Αγιωργήτικο, Merlot, Μαυροδάφνη σε ένα πολύ καλό πάντρεμα.
Οι δοκιμές μου όμως έγιναν σχετικα βιαστικά λόγω του κλίματος και της διάθεσης που επικρατούσε.
Απογοητευμένοι αποχωρήσαμε για επισκέψεις σε οινοποιεία. Ευτυχώς η βραδιά είχε αίσιο τέλος στο κτήμα Παλυβού, όπου το κρασί έρεε αφειδώς και ο κύριος Παλυβός είχε δημιουργήσει μια πολυ φιλόξενη ατμόσφαιρα στην αύλιο χώρο του οινοποιείου του. Για τα κρασιά του δε θα αναφέρω τίποτα αναλυτικό, φανατικός άλλωστε.
Εν κατακλείδι, θα πρέπει να γίνουν τεράστια βήματα στην περιοχή, σε επίπεδο νοοτροπίας κυρίως (διότι το κρασί έχει όλα τα εχέγγυα για μεγαλουργήματα), εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε οινοτουρισμό ποιότητας.