
Όλες οι αμφιβολίες μου κάμφθηκαν με τα πρώτα αρώματα. Αμφιβολίες για το κατά πόσο ένα λευκό ελληνικό κρασί μπορεί να διατηρηθεί 5 χρόνια. Κι όμως, το κρασί ήταν σε εξαιρετική κατάσταση, γεμάτο αρώματα καπνού και βανίλιας. Θα μπορούσα να πω ότι μυρίζοντας το ένιώθες τη ζέστη του ξύλου των βαρελιών Allier, που το είχαν φιλοξενήσει και το είχαν μεστώσει. Στο στόμα ήταν πλούσιο, ισορροπημένα λιπαρό, με ώριμα εσπεριδοειδή να κυριαρχούν. Θαυμάσια επίγευση διαρκείας που με καθήλωσε.
Ποικιλία Βηλάνα από Κρήτη και θερμοκρασία δοκιμής 12-14 βαθμούς, όπως και αναγράφεται στη φιάλη (τα πλούσια λευκά κάπου εκεί πίνονται όπως έχω καταλάβει). Προσωπικά μαγεύτηκα από αυτή την απροσδόκητη δοκιμή ενός κρασιού που δεν είχε υποπέσει ποτέ στην αντίληψη μου.
Τωρα ο Γιώργος θα πρέπει να βρεί κι άλλο κρασί για να μπορέσουμε να κάνουμε μαζί μια νέα δοκιμή.
Δύσκολο να το πιστέψω αν δεν το δοκιμάσω. Μπράβο πάντως στους Κρητικούς!
ΑπάντησηΔιαγραφή