Συγκριτική δοκιμή σε παλαιωμένα ελληνικά cabernet sauvignon

Τα ανοιξιάτικα βράδια ευτυχώς διατηρούν ακόμα ικανοποιητικές θερμοκρασίες. Η βεράντα είναι πάντα μάχιμη. Οπότε είπα γιατί να μην παρατείνω τη δυνατότητα απόλαυσης μερικών ερυθρών ακόμα; Σε κάθε περίπτωση τους επόμενους μήνες θα χορτάσουμε τα δροσερα
λευκά και ροζέ, οπότε ας παρατείνουμε την ερυθρή κατανάλωση.
Κτήμα Φτελιά 2002, Cava Παπαϊωάννου 2004 και Δρυόφιλος 2004.
Και τα τρία κρασία ήταν (ευτυχώς) σε πολύ καλή κατάσταση και δεν παρατήρησα σημάδια κόπωσης. Το πιο απλό κρασί εκ των τριών ήταν ο Δρυόφιλος. Αρώματα φρούτων του δάσους, σμέουρα, σώμα μέτριο και υπαρκτές τανίνες. ίσως το πιο άγριο και brutal κρασί της δοκιμής δεδομένης και της ηλικίας τους (85/100)
Η Cava Παπαϊωάννου ήταν πιο στρογγυλεμένη. Η παραμονή 2 ετών σε βαρέλι έχει διαδραματίσει το ρόλο της και έχει κάνει τις τανίνες ήπιες. Το σώμα έχει μετριαστεί και τα αρώματα είναι πιο γλυκά και το βαρέλι προσδίδει νότες σοκολάτας. (87/100)
Η Φτελιά του 2002 ήταν αποκάλυψη. ένα κρασί από τη Μεσσηνία και τον Κ. Τσώλη. Σε μια εξαιρετική στιγμή της ζωής της φιάλης, προσέδιδε αρώματα κόκκινων φρουτων, σοκολάτας και βανίλιας. Το στόμα ήταν χορταστικό και η επίγευση ικανοποιητική. Οι τανίνες διακριτικές, "ευγενικές" και με αντοχή στο χρόνο. Με την πάροδο του χρόνου και τον αερισμό σε καράφα, αποδεικνυόταν η πολυπλοκότητα του χαρακτήρα του συγκεκριμένου κρασιού (90/100)