'Μ' Μαυροκουντούρα Αβαντίς

Μια αυτόχθονη ποικιλία που υπήρχε στους οικογενειακούς αμπελώνες, αναβίωσε ο Απόστολος Μούντριχας του κτήματος Αβαντίς στην Έυβοια.

Είχα την τύχη να την πρωτοδοκιμάσω στις αρχές του 2008 όταν ήταν ακόμα σε πειραματική μορφή και δεν είχε κυκλοφορήσει στην αγορά. Αυτή η πρώτη εντύπωση ήταν θετικότατη, αν και το προιόν ήταν πρώιμο για την τελική κρίση. Ένα χρόνο αργότερα δοκίμασα εκ νέου και ενθουσιάστηκα ξανά. Κρασί ιδιαίτερο, αν και "άγριο". Φαινόταν όμως ότι είχε δυναμικό και εξέλιξη μπροστά του. Οι ταννίνες ήταν πολύ έντονες, η οξύτητα αυξημένη και το σώμα πλουσιότατο! Αυτό που χρειαζόταν ήταν υπομονή (τύπου Jack Daniels, να παίξουμε με τις τάπες των βαρελιών).
Φτάνουμε στο 2010. Ανοίγουμε μια φιάλη εσοδείας 2007 για να δούμε την εξέλιξη του οίνου. Μύτη έντονη, μπαχαρικά και μια δόση βανίλιας. Σώμα μεστό, ευτυχώς οι ταννίνες είχαν λυώσει και στο στόμα το κρασί εμφανιζόταν ισορροπημένο. Κυρίως αίσθηση μαρμελάδας, αλλά και καφές. Μεθυστικό και απολαυστικό, μια εξαιρετική οινοποίηση. Επίγευση χορταστική.
Ανυπομονώ για την περαιτέρω εξέλιξη στο χρόνο.
Βαθμολογία: 89/100.

Ασύρτικο της Γαίας - Wild Ferment 2008

Όταν το πρωτοδοκίμασα, εντυπωσιάστηκα. Ένα κρασί που θα το χαρακτήριζα διαφορετικό (τουλάχιστον). Αν και υποκειμενικός λόγω λατρείας στην ποικιλία Ασύρτικο, θεωρώ ότι κανείς δε μπορεί να το χαρακτηρίσει ένα συνηθισμένο κρασί.
Η φιάλη του 2008 ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία και το κρασί προέρχεται από αυτόριζο αμπελώνα 80 ετών στη Σαντορίνη. Έντονα ορυκτά αρώματα, ιώδιο και καπνός, ίσως και κάποια βότανα. Συγκλονιστικά. Μυρίζοντάς το, ταξιδεύεις νοητά στη σαντορίνη, στα βράχια, στη θαλασσινή αλμύρα του ηφαιστιογενούς βράχου. Στο στόμα είναι πλούσιο, λιπαρό, μεστό, με αυτή την ορυκτή αίσθηση να παραμένει, αλλά και με μια παρουσία εσπεριδοειδών. Επίγευση διαρκείας. Μου φάνηκε λιγότερο μεταλλικό από άλλα ασύρτικο, ίσως οι ζυμομύκητες να κάνουν τη διαφορά, ίσως ο ορεινός αμπελώνας, ίσως η προσεχτική επιλογή των οινοποιημένων ποσοτήτων που θα δημιουργήσουν το τελικό προϊόν ώστε να παραχθεί το wild ferment. Το συγκεκριμένο κρασί μπορεί να καταναλωθεί και σε λίγο υψηλότερες για λευκό οίνο θερμοκρασίες, ίσως και στους 12 -13 βαθμούς για να μπορέσει να εξαπλώσει τον πολύ πλούσιο χαρακτήρα του. Τολμήστε (και μάλλον θα ανταμοιφθείτε)! Εννοείται ότι αναδεικνύεται κατά τη διάρκεια γεύματος, για εμάς συνόδευσε ψητούς σαργούς.
Και λίγα λόγια για το χαρακτηρισμό wild ferment (Μπράβο στη Γαία και τον κύριο Παρασκεύοπουλο που το εφάρμοσε και μας διδάσκει). Η οινοποιητική αυτή τεχνική στηρίζεται στη χρησιμοποίηση επιλεγμένων στελεχών ζυμομύκητων από τα αμπέλια, οι οποίοι θα καθορίσουν το χαρακτήρα του κρασιού. Επειδή όμως η φύση έχει του κανόνες της, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πως θα εξελιχθεί η ζύμωση. Κατ' εμέ θετικό διότι η κάθε εσοδεία θα είναι και διαφορετική, πότε καλή, πότε καλύτερη...
Ανάλογα με το ποιοί μύκητες θα επικρατούσαν, θα διαμορφωθεί και το κρασί της χρονιάς. Η φύση θα κάνει τη δουλειά της και θα μας εκπλήξει!

Μέρες Νεμέας 2010 - Κάθε πέρσι και καλύτερα.

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε επισκεφτήκαμε τη Νεμέα για να ζήσουμε το καθιερωμένο πλέον τριήμερο με το οποίο γιορτάζεται η έναρξη του τρύγου. Το πρόγραμμα φέτος πολύ φτωχό χωρίς να υπάρχει μία κεντρική εκδήλωση. Την τιμή των όπλων περιέσωσαν για ακόμα μία φορά το Κτήμα Παλυβού, το Κτήμα Σκούρα και το Κτήμα Λαυκιώτη που πραγματοποίησαν όμορφες εκδηλώσεις το διήμερο και ιδίως το Σαββατόβραδο. Πραγματικά φιλόξενοι.

Σύντομα θα ακολουθήσουν αναρτήσεις για τα κρασιά που δοκιμάσαμε στις περιηγήσεις μας...