Τρελή Γαρίδα!

Το κακό με την αμαρτία είναι ότι θες να την ξανακάνεις. Το blog θα βεβηλωθεί για δεύτερη φορά. Το θέμα είναι γαστρονομικό πάντως και γνωρίζω ότι οι πιστοί αναγνώστες τρέφετε έστω κάποιο ενδιαφέρον για γαστρονομικές αναζητήσεις και θα τύχω συγχώρεσης (τουλάχιστον για το αμάρτημα της βεβήλωσης- για το αμάρτημα του φαγοποτίου δεν ξέρω, πείτε μου εσείς).
Τρελή γαρίδα (ή αλλιώς στου Ζώη) στην Πρέβεζα. Όχι πάνω στον προβλήτα με την ωραία περατζάδα, τα ιστοφόρα και τα μηχανοκίνητα, το θόρυβο και την πολλή βαβούρα αλλά λίγα μέτρα πιο μέσα, προστατευμένο αλλά πάντοτε γεμάτο. Θέλετε και οδό; Αδριανουπόλεως 7. Αν δεν το βρίσκετε, ρωτάτε.
Τρελή γαρίδα = όχι μόνο γαρίδα, αλλά όλος ο θαλάσσιος πλούτος στα πιάτα μας. Μύδια, χταπόδια, καλαμάρια, σουπιές, γαύρος, αθερίνα, μεγάλα ψάρια κλπ κλπ. Θαλασσινά σε διάφορες εκδοχές, σαγανάκια, αχνιστά, τηγανητά, ψητά στη σχάρα. Ιδιαίτερη μνεία στο πετάλι. Κάτι σαν γούνα Πάρου. Κεφαλόπουλο στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου το στεγνώνουν με αλάτι και κατόπιν το ψήνουν στη σχάρα. Ένας εκπληκτικός μεζές της περιοχής.
Εντυπωσιάστηκα από τα σαγανάκια. Θα πρέπει να οργανώνονται εκδρομές εκπαιδευτικές για τους διάφορους τυχάρπαστους μεζεδοπώλες εν Αθήναις για το τι σημαίνει σαγανάκι (μεζεδοπώλες θέλουν να λέγονται οι ίδιοι, κατ' εμέ αρπακολατζήδες). Σαγανάκι = Το φουλ της γαρίδας ή των μυδιών συνοδεία μιας ελαφριάς τοματένιας σάλτσας. Δηλαδή να καταλαβαίνεις το θαλασσινό, τη γεύση του, τη μυρωδιά του και η φρέσκια σάλτσα τομάτας απλώς να κάνει σιγόντο. Όχι σαν τα περισσότερα στην Αθήνα όπου τρώς μια σάλτσα ντομάτας από κονσέρβα οπωσδήποτε, ζεσταμένη στα μικροκύματα, πήχτρα στα πιπέρια για να καλύπτονται οι πολλές οσμές και σε αυτή τη μικρή θάλασσα αναζητάς 4-5 μικρές γαρίδες ή μερικά κατεψυγμένα μύδια ατλαντικού.
Τα δε ψητά, καλαμάρια ή σουπιές στα κάρβουνα ήταν ονειρικά. Οι άνθρωποι γνωρίζουν τι σημαίνει ψήσιμο και μπορούν και προσφέρουν εξαιρετικά απλά και άκρως γευστικά πιάτα. Η σάρκα του θαλασσινού να φέρνει στο πιάτο όλη τη μαεστρία του ψήστη, ο οποίος καταφέρνει να ψήσει όσο πρέπει τους μεζέδες. Τα λόγια περιττεύουν και μόνο η δοκιμή μπορεί να αποδώσει το γευστικό μεγαλειο.
Κι όπως αναφέρθηκε οι αμαρτίες επαναλαμβάνονται κι εμείς δεν αρκεστήκαμε στην μια βραδια αλλά επανήλθαμε. Τις ευχαριστίες μου στο Γιώργο και τη Μαργαρίτα, που μας γνώρισαν αυτή την εκπληκτική ψαροταβέρνα και μας συνόδευσαν στη μια εκ των δύο γαστριμαργικών απολαύσεων.
Όσο δε για το οινοπνευματώδες που έπαιξε, το ούζο είναι μια πολύ ασφαλής επιλογή για τέτοια εδέσματα, και κάποιος το τίμησε δεόντως.