Γευσιγνωσία ελληνικών Syrah!

Από τις πιο γνωστές και διαδεδομένες ποικιλίες κρασιού με τον καταναλωτή να αναμένει ένα πλούσιο αρωματικό και σωματώδες κρασί. Έτσι μπήκαμε στον πειρασμό να ξαναπραγματοποιήσουμε μία γευσιγνωσία ελληνικών Syrah η οποία φιλοξενήθηκε από τον φίλτατο Terroirista.

Μία άκρως ενδιαφέρουσα οινογνωσία. Ιδού οι εκτιμήσεις μας:

Κίκκονες Syrah 2007: Ευχάριστη Έκπληξη (4,5/5)

Αν και η μύτη δεν είναι σχετικά δυνατή η γεύση αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Τυπικά αρώματα της ποικιλίας με αυτό της βιολέτας να κυριαρχεί. Ακολουθεί μία ευχάριστη, γεύση κόκκινων φρούτων. Το σώμα είναι στρογγυλευμένο με βελούδινες και καλοδουλεμένες τανίνες. Μακρά απολαυστική επίγευση.

Παπαιωάννου Syrah 2007: Πολύ ανεβασμένο σε σχέση με του 2006 (4+/5)

Σε αντίθεση με την όχι και τόσο καλοδουλεμένη σοδειά του 2006, η έκδοση του 2007 άλλαξε τελείως την εικόνα. Ενδιαφέρουσα μύτη. Στη γεύση και εδώ η βιολέτα είναι χαρακτηριστική. Πλαισιώνεται από γλυκές νότες βανίλιας και καραμέλας. Νόστιμες, μαλακές τανίνες με καλή επίγευση.

Καριπίδης Syrah 2007: Ευχάριστο (4/5)

Αίσθηση μαρμελάδας φρούτων η οποία προσδίδει στο κρασί αρκετή γλυκάδα. Αισθητή και η παρουσία καπνού λόγω του περάσματος από βαρέλι. Λίγο ατίθασες τανίνες και κάπως τσιμπημένη οξύτητα, σε πολύ ανεκτό όμως βαθμό.

Παλυβός Terra Leone Syrah 2006: Το φαβορί που έμεινε πίσω (3,5+/5)

Καλή μύτη και γεύση με αρώματα μαύρων φρούτων, βιολέτας

και νύξεις μπαχαρικών. Ικανοποιητικό σώμα με κάπως

τσιμπημένες τανίνες. Ικανοποιητική επίσης επίγευση.

Κτήμα Μέγα Σπήλαιο Syrah 2005: Θέλει φαγητό και χρόνο (3,5/5)

Αρχικά το αδικήσαμε αφού το συγκεκριμένο κρασί θέλει αρκετό χρόνο στην καράφα ώστε να αρχίζει να ξεδιπλώνει τον αρωματικό του χαρακτήρα. Αρώματα φρούτων ίσως φραγκοστάφυλου. Αρκετά όμως υψηλή οξύτητα που σχεδόν χάνεται η ισορροπία του κρασιού. Θέλει φαγητό για να εξισορροπηθεί.

Robust Καρυπίδης 2004 (ξανά)

Η ναυαρχίδα ίσως του κτήματος Καρυπίδη, από το θεσσαλικό κάμπο. Έναν χρόνο μετά το ξαναδοκιμάσαμε....
Ένα μείγμα cabernet sauvignon και sangiovese με το πρώτο να έχει τη μερίδα του λέοντος (65%). Χρονολογίας 2004, που μάλλον υπήρξε μια καλή χρονιά για το κτήμα. Περασμένο από βαρέλι για 25 μήνες. Πριν ξεκινήσουμε, πέρασε διαδικασία decantage για 45'.
Μύτη ενδιαφέρουσα, βανίλια από την παλαίωση, πιπέρια και αρώματα αποξηραμένων φρούτων (βατόμουρο). Στο στόμα είναι πολύ πλούσιο, ζεστό, με υπαρκτές και ευχάριστα ζωηρές τανίνες. Με την πάροδο του χρονου εμφανιζονται νυξεις bitter σοκολάτας.
Καλή επίγευση. Σίγουρα αντέχει στο χρόνο ακόμα και έχει πολλά να δώσει.
Βαθμολογία: (89/100)

Vintage - ΚΑΒΕΙΡΟΣ ΟΙΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ

Από το 1965! χωρίς άλλα στοιχεία. Ξέμεινε και αυτό στην κάβα μας και το απαθανατίζω πριν την εκκαθάριση....Κάβειρος Οινοποιητική.

Ευρωπαϊκός Νότος

Ομολογώ ότι από οίνους ξένων παραγωγών δεν κατέχω και πολλά (και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε). Αν και μία τέτοια παραδοχή θα ήταν αδιανόητη για έναν τυπικό Έλληνα γευσιγνώστη όπου η έπαρση και το τουπέ είναι κύριο χαρακτηριστικό (όπως εξάλλου σε πολλούς νεο-έλληνες "ειδικούς") εγώ οφείλω να το παραδεκτώ. Έτσι σκέφτηκα να διοργανώσω μία γευσιγνωσία με τυπικά κρασιά του Ευρωπαϊκού νότου. Σκοπός δεν ήταν φυσικά να πούμε πιο είναι καλύτερο, αλλά μια πρώτη γνωριμία με την ποικιλία ή το blend που είναι χαρακτηριστικό χωρών του ευρωπαϊκού νότου.

Από την Ισπανία διαλέξαμε μια Rioja Ramon Bilbao, Reserva του 2004 (Temranillo 95% και ολίγο από Graciano).

Από την Γαλλία ένα μπορντολέζικο blend (Cabernet Sauvignon, Merlot, Petit Verdot) του Chateau Pontet-Chappaz εσοδείας 2005.

Από την Ιταλία Barolo Duchessa Lia (Nebbiolo) του 2004.

Από την Ελλάδα Μικροκλίμα Παπαιωάννου (Αγιωργίτικο) του 2004 και

Κόκκινο Βελούδο Κτήμα Γκλίναβος (Αγιωργήτικο-Βλάχικο-Μπεκιάρι) 2007.

Τα κρασιά κυμαίνοταν γύρω στα €20 (πλην του Κόκκινου Βελούδου) ώστε τιμολογιακά να μην έχουμε αποκλίσεις μεγάλες

Όλα τα κρασιά είχαν το ενδιαφέρον τους. Προφανώς και δεν καταλήξαμε σε ένα γιατί είχαμε όλοι διαφορετικές προτιμήσεις. Σε άλλους άρεσε το ατίθασο και στιβαρό ακόμα μπορντολέζικο blend, σε άλλους το ήπιο Barolo με το δυνατό όμως αρωματικό χαρακτήρα, άλλοι αποθέωσαν για μία ακόμη φορά τον Παπαίωάννου, ενώ ο υπογράφων απόλαυσε το φρουτώδες Rioja. Το κρασί είναι και θέμα γούστου......

Κλείσαμε τη βραδιά με Πορτογαλέζικο Port και αργιλέ!!!

Παράγκα κυρ Γιάννη 2009

Ένα Blend Ξινόμαυρου 45%, Merlot 30% και Syrah 25% εσοδείας 2009. Αρκετά φρέσκο και ευκολόπιοτο θα έλεγα. Αρώματα βατόμουρου που κλινουν μάλλον προς το σμέουρο, αλλά και ίχνη "ξινόμαυρης" ντομάτας αρκετά γευστικό, με ίσως λίγο αυξημένη αλλά όχι δυσάρεστης οξύτητας. Καλές τανίνες και επίγευση.

Βαθμολογία: 85/100

Γιαννακοχώρι Κυρ Γιαννη 2009

Το πάντρεμα Ξινόμαυρου με Merlot θα μπορούσε θεωρητικά να δώσει ένα πολύ ενδιαφέρον οινικό αποτέλεσμα, πράγμα που o κυρ Γιάννης Μπουτάρης το πετυχαίνει.

Πολύπλοκα φρουτώδη αρώματα, αλλά και νότες πιπεριού και βανίλιας συνθέτουν ένα πολύ γευστικό πλαίσιο. Νόστιμες τανίνες, καλή οξύτητα και μακρά επίγευση ολοκληρώνουν το κρασί αυτό. Η σοδειά είναι μόλις του 2008 γεγονός που σημαίνει ότι έχει χρόνο ακόμα για να αναδείξει περαιτέρω δυνατότητες.

Βαθμολογία:87/100