Από τις πιο γνωστές και διαδεδομένες ποικιλίες κρασιού με τον καταναλωτή να αναμένει ένα πλούσιο αρωματικό και σωματώδες κρασί. Έτσι μπήκαμε στον πειρασμό να ξαναπραγματοποιήσουμε μία γευσιγνωσία ελληνικών Syrah η οποία φιλοξενήθηκε από τον φίλτατο Terroirista.
Μία άκρως ενδιαφέρουσα οινογνωσία. Ιδού οι εκτιμήσεις μας:
Κίκκονες Syrah 2007: Ευχάριστη Έκπληξη (4,5/5)
Αν και η μύτη δεν είναι σχετικά δυνατή η γεύση αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Τυπικά αρώματα της ποικιλίας με αυτό της βιολέτας να κυριαρχεί. Ακολουθεί μία ευχάριστη, γεύση κόκκινων φρούτων. Το σώμα είναι στρογγυλευμένο με βελούδινες και καλοδουλεμένες τανίνες. Μακρά απολαυστική επίγευση.
Παπαιωάννου Syrah 2007: Πολύ ανεβασμένο σε σχέση με του 2006 (4+/5)
Σε αντίθεση με την όχι και τόσο καλοδουλεμένη σοδειά του 2006, η έκδοση του 2007 άλλαξε τελείως την εικόνα. Ενδιαφέρουσα μύτη. Στη γεύση και εδώ η βιολέτα είναι χαρακτηριστική. Πλαισιώνεται από γλυκές νότες βανίλιας και καραμέλας. Νόστιμες, μαλακές τανίνες με καλή επίγευση.
Καριπίδης Syrah 2007: Ευχάριστο (4/5)
Αίσθηση μαρμελάδας φρούτων η οποία προσδίδει στο κρασί αρκετή γλυκάδα. Αισθητή και η παρουσία καπνού λόγω του περάσματος από βαρέλι. Λίγο ατίθασες τανίνες και κάπως τσιμπημένη οξύτητα, σε πολύ ανεκτό όμως βαθμό.
Παλυβός Terra Leone Syrah 2006: Το φαβορί που έμεινε πίσω (3,5+/5)
Καλή μύτη και γεύση με αρώματα μαύρων φρούτων, βιολέτας
και νύξεις μπαχαρικών. Ικανοποιητικό σώμα με κάπως
τσιμπημένες τανίνες. Ικανοποιητική επίσης επίγευση.
Κτήμα Μέγα Σπήλαιο Syrah 2005: Θέλει φαγητό και χρόνο (3,5/5)
Αρχικά το αδικήσαμε αφού το συγκεκριμένο κρασί θέλει αρκετό χρόνο στην καράφα ώστε να αρχίζει να ξεδιπλώνει τον αρωματικό του χαρακτήρα. Αρώματα φρούτων ίσως φραγκοστάφυλου. Αρκετά όμως υψηλή οξύτητα που σχεδόν χάνεται η ισορροπία του κρασιού. Θέλει φαγητό για να εξισορροπηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου