Μετά από καιρό επανακάμπτω κι ελπίζω να διαρκέσει.
Αφορμή η πρόσφατη εμπειρία ενός οινικού δείπνου στο εστιατόριο Τραπεζαρία στην περιοχή Μακρυγιάννη (ανάμεσα Καλλιρόης και Συγγρού). Στην πράξη ήταν η τρίτη φορά που δειπνήσαμε στο εν λόγω εστιατόριο. Λόγω φόρτου, αμέλειας ή οτιδήποτε άλλου, δεν είχα καταφέρει να αποτυπώσω τις εντυπώσεις μου από αυτές τις βραδιές. Αυτό το θεωρώ άδικο για το συγκεκριμένο μέρος.
Το Τραπεζαρία είναι ένα εστιατόριο με καταπληκτική κουζίνα. Gourmet αλλά όσο πρέπει και χωρίς τσιγγουνιές. Οι γεύσεις του είναι εξαιρετικές και αρκετά πρωτότυπες, κάτι το οποίο πάντα βρίσκω γοητευτικό στα εστιατόρια.
Η αρμονια η οποία επιτυγχάνει με τους διάφορους οίνους είναι επίσης εντυπωσιακή, πράγμα που έχω διαπιστώσει και τις τρεις φορές που έτυχε να παραβρεθώ σε wine pairing events. Τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια μου στο chef.
Η τελευταία βραδιά γινόταν με παρουσία του κτήματος Ντούγκου. Όλα τα πιάτα ήταν γευστικότατα.
Για το καλύτερο πιάτο είμαι ανάμεσα στην πάπια με το ξύδι βατόμουρο και στο κοτόπουλο με κουμ-κουάτ.
Τα κρασιά ήταν υπερ του δέοντος ικανοποιητικά. Τα δύο λευκά (Κτήμα Ντούγκος Sauvignon Blanc-Ροδίτης και Ακακίες fume Sauvignon Blanc-Ασυρτικό) πολύ ενδιαφέροντα και γοητευτικά. Η Ραψάνη ίσως η κορυφαία που κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά.
Ένα εστιατόριο υψηλής κλάσης που με έχει καταπλήξει πρωτίστως με τις γεύσεις που παρουσιάζει.
Οι δύο προηγούμενες βραδιές ήταν με το κτήμα Παυλίδη και με το κτήμα Αρβανιτίδη. Περί φαγητού δε χρειάζεται να σχολιάσω περαιτέρω. Αναφορικά στα κρασιά το κτήμα Παυλίδη ήταν για μια ακόμα φορά εξαίσιο και γενναιόδωρο με τα κρασιά που προσέφερε στην οινογνωσία. Κτήμα Λευκό, Ασύρτικο, Chardonnay, Syrah, Tempranillo. Όλα απολαυστικότατα.
Το κτήμα Αρβανιτίδη το οποίο ήταν ένα κτήμα που δεν γνώριζα, δυστυχώς δεν κέρδισε τις εντυπώσεις μου. Τα κρασιά τα οποία σέρβιρε ήταν σχετικά άτονα με εξαίρεση το Σορόκο. Τα ερυθρά ήταν ελαφριά και δεν προσέφεραν την απόλαυση που χρειάζεται ένα έντονο κυρίως πιάτο.
Αφορμή η πρόσφατη εμπειρία ενός οινικού δείπνου στο εστιατόριο Τραπεζαρία στην περιοχή Μακρυγιάννη (ανάμεσα Καλλιρόης και Συγγρού). Στην πράξη ήταν η τρίτη φορά που δειπνήσαμε στο εν λόγω εστιατόριο. Λόγω φόρτου, αμέλειας ή οτιδήποτε άλλου, δεν είχα καταφέρει να αποτυπώσω τις εντυπώσεις μου από αυτές τις βραδιές. Αυτό το θεωρώ άδικο για το συγκεκριμένο μέρος.
Το Τραπεζαρία είναι ένα εστιατόριο με καταπληκτική κουζίνα. Gourmet αλλά όσο πρέπει και χωρίς τσιγγουνιές. Οι γεύσεις του είναι εξαιρετικές και αρκετά πρωτότυπες, κάτι το οποίο πάντα βρίσκω γοητευτικό στα εστιατόρια.
Η αρμονια η οποία επιτυγχάνει με τους διάφορους οίνους είναι επίσης εντυπωσιακή, πράγμα που έχω διαπιστώσει και τις τρεις φορές που έτυχε να παραβρεθώ σε wine pairing events. Τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια μου στο chef.
Η τελευταία βραδιά γινόταν με παρουσία του κτήματος Ντούγκου. Όλα τα πιάτα ήταν γευστικότατα.
Για το καλύτερο πιάτο είμαι ανάμεσα στην πάπια με το ξύδι βατόμουρο και στο κοτόπουλο με κουμ-κουάτ.
Τα κρασιά ήταν υπερ του δέοντος ικανοποιητικά. Τα δύο λευκά (Κτήμα Ντούγκος Sauvignon Blanc-Ροδίτης και Ακακίες fume Sauvignon Blanc-Ασυρτικό) πολύ ενδιαφέροντα και γοητευτικά. Η Ραψάνη ίσως η κορυφαία που κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά.
Ένα εστιατόριο υψηλής κλάσης που με έχει καταπλήξει πρωτίστως με τις γεύσεις που παρουσιάζει.
Οι δύο προηγούμενες βραδιές ήταν με το κτήμα Παυλίδη και με το κτήμα Αρβανιτίδη. Περί φαγητού δε χρειάζεται να σχολιάσω περαιτέρω. Αναφορικά στα κρασιά το κτήμα Παυλίδη ήταν για μια ακόμα φορά εξαίσιο και γενναιόδωρο με τα κρασιά που προσέφερε στην οινογνωσία. Κτήμα Λευκό, Ασύρτικο, Chardonnay, Syrah, Tempranillo. Όλα απολαυστικότατα.
Το κτήμα Αρβανιτίδη το οποίο ήταν ένα κτήμα που δεν γνώριζα, δυστυχώς δεν κέρδισε τις εντυπώσεις μου. Τα κρασιά τα οποία σέρβιρε ήταν σχετικά άτονα με εξαίρεση το Σορόκο. Τα ερυθρά ήταν ελαφριά και δεν προσέφεραν την απόλαυση που χρειάζεται ένα έντονο κυρίως πιάτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου