Προσφάτως μου έφεραν ένα άγνωστο κρασί από μια εκδρομή στο βουνό των Κενταύρων. Βιολογικά καλλιεργημένο αμπέλι σε υψόμετρο 340 μέτρων κοντά στην Αργαλαστή με πιστοποίηση από τον οργανισμό ΔΗΩ που δίνει ένα λευκό κρασί και επ' ονόματι "ΠΑΤΙΣΤΗ". Ως συνήθως είπα μέσα μου, "ούτε για μαγείρεμα δε θα κάνει".
Ενα βράδυ που θα καθόμασταν στη βεράντα μας, το είχα προετοιμάσει στην κατάλληλη θερμοκρασία και το δοκιμάσαμε. Ήδη από το πρώτο άρωμα, καταλάβαμε ότι δεν επρόκειτο για ξυδόκρασο. Μύτη λευκόσαρκων φρούτων και νύξεις κίτρου. Σώμα μεσαίου μεγέθους και ικανοποιητική οξύτητα. Μια ευχάριστη γνωριμία για ένα κρασί παντελώς για εμάς άγνωστο.
Αυτό που μου δημιούργησε απορία ήταν ότι οι ποικιλίες του κρασιού δεν αναφερόντουσαν στη φιάλη αλλά σε ένα χαρτονάκι που ήταν περασμένο στο λαιμό: Ροδίτης, Ξινόμαυρο και Ugni Blanc, ένας περίεργος συνδυασμός, του οποίου το αποτέλεσμα ήταν αποδεκτό.
Αγαπητέ terroirista, μερικές φορές κάποια άγνωστα κρασιά από τα οποία δεν έχεις καμία απολύτως προσδοκία σε εκπλήτουν ευχάριστα. Καλές οινοποσίες στη βεράντα σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην είσαι σνομπ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλτατοι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τα σχόλια σας.
(προσπαθώ να μην είμαι σνομπ...)