Pinot Noir Παπαϊωάννου – Κάθετη γευσιγνωσία

Χτες το βράδυ διοργανώσαμε μία μικρή κάθετη γευσιγνωσία σε Pinot Noir εσοδείας 2005, 2006 και 2007 του κτήματος Παπαϊωάννου. Όλα παλαιωμένα για 12 μήνες σε βαρέλι.

Δεν μπορώ να πω ότι έχω καλή επαφή με το pinot noir. Μάλλον γιατί δεν παράγεται σε ελληνικό αμπελώνα, παρά ελαχίστων εξαιρέσεων, οπότε απομένει τα κρασιά εισαγωγής τα οποία είναι είτε αμφιβόλου ποιότητας, είτε απλησίαστα (βλέπε Chateau-Margaux). Επηρεασμένος ομολογώ από την ταινία "Πλαγίως" μου είχε κινήσει έντονα το ενδιαφέρον να μάθω κάτι παραπάνω για την ποικιλία με την οποία φτιάχνονται οι καλύτερες σαμπάνιες. Το κτήμα Παπαϊωάννου και πρόσφατα ο Ιατρίδης του κτήματος Άλφα, είναι δύο που ξέρω ότι κατάφεραν να παράξουν pinot noir με σχετική επιτυχία στην Ελλάδα. Του Παπαϊωάννου τα είχα πιεί με ανάμικτα κάθε φορά αποτελέσματα. Δεν ξέρω αν ήταν ζεστή μέρα ή αν το συνοδευτικό γεύμα δεν ήταν το κατάλληλο, αλλά ομολογώ ότι δεν είχα εντυπωσιαστεί, παρά μία φορά όταν είχα πρωτοπιεί της σοδειάς 2005. Την τελευταία φορά που επισκέφθηκα τον Παπαϊωάννου στη Νεμέα, πριν 2 μήνες περίπου, είχε βγάλει και του 2007. Είχα σε καλές συνθήκες στην κάβα μου του 2006 και του 2005, οπότε σκέφτηκα θα άξιζε μία κάθετη γευσιγνωσία έστω και τώρα όπου οι θερμοκρασίες περιβάλλοντος δεν ενδείκνυνται για κόκκινο. Σε κουβέντα που είχα με τον Παπαϊωάννου του ανέφερα ότι έχω κρατήσει μερικά μπουκάλια του ’05, αλλά μου είπε να μην αργήσω να τα πιω γιατί δεν είναι και για πολλά χρόνια, αντίθετα με το site τους που τους δίνει 3 με 5 χρόνια παλαίωση. Το κράτησα στο μυαλό μου χωρίς όμως να δώσω πολύ σημασία.

Η ώρα της γευσιγνωσίας: Χωρίς να ξέρουμε χρονιά οι διαφορές μεταξύ των τριών ετών ήταν έντονες. Το πρώτο είχε καλό άρωμα, το δεύτερο εξαιρετικό, το τρίτο αρκετά κλειστό. Στη γευστική δοκιμή πάλι το δεύτερο υπερτερούσε: βανίλια, βατόμουρο, μαλακές, αλλά πλούσιες τανίνες, καθόλου οινόπνευμα. Ένα πολύ ευχάριστο κρασί έστω και με 30 περίπου βαθμούς κελσίου θερμοκρασία περιβάλλοντος. (τα κρασιά πάντως τα κρατήσαμε περί του 16 βαθμούς). Το πρώτο καλό αλλά χωρίς να είναι ξεχωριστό σαν το δεύτερο. Το τρίτο υποθέσαμε ότι ήθελε λίγο να ανοίξει ή ότι ήταν πολύ φρέσκο ακόμα. ΛΑΘΟΣ. Το καλύτερο μακράν, το δεύτερο δηλαδή, ήταν το σχετικά «φρέσκο» εσοδείας 2007. Είχε δίκιο ο Παπαϊωάννου. "Μην το κρατήσετε πιείτε το". Του 2006 καλό αλλά όχι όσο του 2007. Του 2005 πλέον είχε φάει τα ψωμιά του. Δεν ήταν θέμα ανοίγματος» είχε αρχίσει η παρακμή…

Μπράβο στον Παπαϊωάννου για την πολύ καλή προσπάθεια, από αμπέλια βιολογικής καλλιέργειας το οποίος στη σχέση τιμής ποιότητας παίρνει 10’.