Οινοτέλεια 2009

Ως πιστοί (αν και κατέγραψα ηχηρές απουσίες) ερασιτέχνες οινογνώστες, συμμετείχαμε στην Οινοτέλεια Νοεμβρίου 2009 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Θεωρώ ότι σκοπός δεν είναι να ανακαλύψουμε ποιό ήταν το καλύτερο κρασί (γιατί δεν υπάρχει) αλλά αφενός να δοκιμάσουμε κρασιά νέας εσοδείας, νέες ετικέτες αφικνούμενες στην αγορά, ή φιαλές που τώρα θα κυκλοφορήσουν αφού έχουν ωριμάσει όσο θεώρησαν οι παραγωγοί τους.
Συνεπώς, θα σταχυολογήσω κάποια από αυτά που δοκίμασα.
Τα γενικά σχόλια είναι ότι η έκθεση ήταν σε κρίση, περικοπές παντού, έψαχνα το γαστρονομικό σαλόνι που είχε αναφερθεί bonus, ζήτησα μπλοκάκι για σημειώσεις, δεν υπήρχε η συνηθισμένη χαρτοσακούλα οπότε στο τέλος έπρεπε να κυκλοφορώ στην Αθήνα με το ποτήρι γευσιγνωσίας στο χέρι, έψαχνα σε ποιόν παραγωγό υπήρχε τυράκι ώστε να διαλύσω μερικές από τις ταννίνες (σωρευτικό αποτέλεσμα στις δοκιμές ερυθρών). Για ψωμί ούτε λόγος αν και θεωρείται απαραίτητο συμπλήρωμα απαιτητικών γευστικών δοκιμών. Εννοείται ότι οι εκθέτες ήταν περιορισμένοι, καθώς πέραν της όποιας ύφεσης, έχει ακουστεί έντονα ότι τα ποσά που τους ζητούνται είναι υπέρογκα (δε φτάνουν τα κρασιά που προσφέρουν;)
Το Σάββατο μου φάνηκε ότι οι επισκέπτες ήταν σχετικά λίγοι (μας βόλεψε εμάς), την Κυριακή κάπως καλύτερη η προσέλευση.


Λευκά:


Αβαντίς: Sauvignon Blanc '09, φρέσκο, εκρηκτικό, αρωματικό, πιάνει τα επίπεδα του 2005


Αβαντίς: Lenga gewurtztraminer, συναρπαστική οινοποίηση μιας απολαυστικής ποικιλίας. Αν και δεν έχει περάσει βαρέλι, είναι τρομερά πλούσιο και ογκώδες.

Καρυπίδης: Chardonnay βαρέλι '08, από τα καλύτερα chardonnay που δοκιμάσαμε.

Παυλίδης: Chardonnay '08, το ήπιο άγγιμα του βαρελιού χάρισε στο κρασί μια έντονη φινέτσα.

Παυλίδης: Ασύρτικο 09, ένα βορειοελλαδίτικο ασύρτικο που θυμίζει σαντορίνη, μεταλλικό και "αλμυρό"

Μανουσάκης: Rousanne, πλούσιο, λιπαρό ένα πολυ διαφορετικό λευκό, μια "παράξενη" ποικιλία

Santo Wines: Ασύρτικο Grand Reserve ΄07. Ένα ωραίο δείγμα ότι τα ασύρτικο εξελίσσονται με το χρόνο, όχι απλά αντέχουν.


Ερυθρά:


Κτήμα Παυλίδη: Tempranillo, Syrah, δύο εντυπωσιακά κρασιά από το οινοποιείο της Δράμας
Καρυπίδης: Syrah ειδική οινοποίηση, πολύ διαφορετικό από το κανονικό syrah του, πιο πλούσιο και ολοκληρωμένο.

Γεροβασιλείου: Αβατον, πολύ ισορροπημένο, καλό χαρμάνι ποικιλιών Λημνιό, Μαυρούδι, Μαυροτράγανο

Βιβλια Χωρα: Όβηλος, cabernet παλιαάς γαλλικής σχολής

Μανουσάκης: Alexandra's, ένα ενδιαφέρον συνδυασμός, syrah, mourverdre, grenache προς τιμήν της Αλεξάνδρας της οικογενείας

Τσέλεπος: Κοκκινόμυλος, Κτήμα Τσέλεπου, ένα άγριο Merlot που σε κάνει να ξεχνάς οτι το merlot είναι μια θηλυκή ποικιλία

Αντωνόπουλος: Γεροντόκλημια Ρεματιάς - Βερτζαμί '03, μία άγνωστη ποικιλία με πολύ δυνατό αποτέλεσμα


Δε θα μπορούσα να μην αναφέρω (αν και έχω μια υποκειμενική αδυναμία) τα αποστάγματα του Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου. Εξαιρετικά, αξίζει μπράβο για την προσπάθεια να παράγει τόσα διαφορετικά αποστάγματα από τόσες διαφορετικές ποικιλίες

Φίλτατε Terroirista να συμπληρώσω και εγώ με τη σειρά κάποια που βρήκα ενδιαφέροντα:

Λευκά:

Μαλαγουζιά Μπαμπατζιμόπουλου 2009: Εξαιρετική μαλαγουζιά, με λευκοκίτρινο χρώμα, έντονα αρωματικό και φρουτώδες με τα αρώματα άγουρου αχλαδιού και ανανά να κυριαρχούν. Ισορροπημένη οξύτητα, πολή καλή επίγευση.

Κόκκινα:

Μανουσάκης Nostos 2005: Syrah, mourverdre, grenache και Rousanne που το διαφοροποεί από το Alexandra's του ιδίου κτήματος. Νομίζω πρόκειται για κλασική αξία. Ένα πλούσιο, πολύπλοκο κρασί με δυνατότητες μακράς παλαίωσης.

Αϊβαλή Μονοπάτι 2008: Αγιωργίτικο (τι άλλο) επίσης σταθερής αξίας. Πολύ καλό αν και σχετικά φρέσκο, με πολλές δυνατότητες πιστεύω που θα αναδειχθούν σε βάθος χρόνο. (το τελευταίο μπουκάλι του 1998 που είχα στην κάβα μου το είπια μόλις πριν δυο χρόνια και ήταν πολύ καλό)

Κίκκονες Sangiovese του 2007 και Λημνιό του 2005: Τα βρήκα αρκετά συμπαθητικά, έχουν όμως περιθώρια βελτίωσης...