Ξινόμαυρο - Κάθετη Γευστική Δοκιμή

Για πρώτη φορά παρεβρέθηκα σε κάθετη γευσιγνωσία ξινόμαυρου. Να ευχαριστήσω τους οικοδεσπότες για την άψογη προετοιμασία, οργάνωση και φιλοξενία. Ήταν όλα εξαιρετικά, σαφώς καλύτερα από τα ίδια τα κρασιά.
Παραγωγός: Chateau Πήγασος (Μαρκοβίτης), φυσικά από τη Νάουσα.
Χρονολογίες: 2001, 2000, 1999, 1998, 1997. Εντυπωσιακά.
Οι συνδαιτημόνες συναίνεσαν η δοκιμή να μην είναι τυφλή, αλλά να σερβιριστούν τα κρασιά με φθίνουσαν χρονολογική σειρά ώστε να μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις και να εντοπίζουμε τις διαφορές από έτος σε έτος. Σεβαστό.
Χωρίς πολλές λεπτομέρειες διότι αναμένεται ανάρτηση (έξωθεν Οινολογιών), θα αναφέρω ότι για άλλη μια φορά, το παλαιωμένο ξινόμαυρο δεν με απογειώνει. Όλες οι χρονιές είχαν παρόμοια χαρακτηριστικά (αδύναμο-λεπτεπίλεπτο σώμα, αρώματα τομάτας, και παρουσία οινοπνεύματος στην επίγευση), με εξαίρεση το 2000, το οποίο ήταν το καλύτερο, όντας τελείως διαφορετικό από τις υπόλοιπες. Αυτό θα ήταν και το ερώτημα μου προς τον παραγωγό, πώς αυτό το κρασί βγήκε τελείως μα τελείως διαφορετικό. Διαφορετική οινοποίηση; Διαφορετικές συνθήκες;

Για ξινόμαυρο θα επέλεγα το προσφάτως δοκιμασμένο "Γη και Ουρανός" του Θυμιόπουλου. Ακόμα δεν έχω κατανοήσει τη γοητεία του ξινόμαυρου, εκτός και μόνο εάν το θεωρήσω ένα πολυ διαφορετικό κρασί...