Κρασί στην ξενιτιά

Καθώς η κριτική της ανύπαρκτης γαστρονομικής κουλτούρας και η ανάδειξη της ελληνικής λαμογιάς της εστίασης έχει καταφέρει να γίνει το αγαπημένο μου θέμα, δράττομαι της ευκαιρίας να αναφέρω μια πρόσφατη εμπειρία μου στο εξωτερικό.
Τοποθεσία: Ελβετία, ένα χωριό επονόματι Schaffhausen (εκεί είχε πάει εσώκλειστη σχολείο η Ντάλια στο "Παρα Πέντε" και είναι και η έδρα της ωρολογοποιίας IWC). Ενα χωριό σε μια γενικώς ομολογουμένη ακριβή χώρα. Σε ενα απλό εστιατόριο λοιπόν είχαν 6 επιλογές σε ποτήρι! Δοκίμασα 2 από αυτές, ένα ιταλικό merlot και ένα nebbiolo. Ως κρασιά μέτρια, αλλά τιμολογημένα ως εξής: 3 ελβετικά φράγκα το merlot (2 ευρώ) και 4,5 φράγκα το nebbiolo! Δε θα σχολιάσω διότι θα χαρακτηριστώ αισχρός. Δικό σας λοιπόν! Η ποσότητα σερβιρίσματος ήταν 1 dl = 10 cl = ένα τυπικό ποτήρι (σαφώς όχι η ποσότητα που σέρβιραν στο scala vinoteca, αλλά η ποσότητα που σέρβιραν σε ένα wine bar στη Βιέννη που είχαμε επισκεφτεί πέρυσι).

Υ.Γ : η ανάρτηση γίνεται από το αεροδρόμιο, καθώς θα υποστώ μια χορταστική βραδινή καθυστέρηση. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα wifi και τα λαπιτόπια για να κάνει ο δόλιος blogger το καθήκον τουκαι να επιτελέσει το λειτούργημα του. Aufwiedersehen.