Σκάλα, Σκάλα σ' ανεβαίνω, Scala Vinoteca θα σε κατεβώ

Οι οινολογίες σε μοδάτα μέρη. Scala Vinoteca στο Κολωνάκι.
Σάββατο μεσημέρι, ανηφορίζουμε τη Σίνα έως το ύψος της Αναγνωστοπούλου, όπου εδρεύει το πολυδιαφημισμένο εστιατόριο, οινοποτείο (δεν έχει υπάρξει έντυπο στο οποίο να μην έχω διαβάσει διθυραμβικές κριτικές για το κατάστημα τούτο).
Οι ώρες περασμές δύο μεσημβρινές, και το μαγαζί σχεδόν άδειο. Ο trendy Αθηναίος δεν μπορεί να γευματίσει πριν τις τρεις φαίνεται. Μικρός αλλά ωραίος χώρος, έξυπνη διακόσμηση (αν και δεν είμαι ο τύπος που θα μείνει ευχαριστημένος απο τη διακόσμηση και μόνο). Στη μία πλευρά ξύλο, σαν από ξυλοκιβώτια κρασιού, στην άλλη πιο βιομηχανικό με μεταλλικά ράφια που φιλοξενούν πλαγιασμένα άδεια μπουκάλια κρασιού. Στη μια γωνία ένας διαγώνιος πάγκος όπου μπορεί κανείς να κάτσει στα ψηλά καθίσματα και να πιεί το κρασί του ή και να φάει. Με την πάροδο της ώρας βέβαια επικρατεί το αδιαχώρητο στο μαγαζί. Ο κόσμος αμιγώς οινόφιλος ή έστω τέλοσπάντων ρέπων προς την οινογνωσία . Τσιχλόφουσκα μπανάνα μασημένη σε ρυθμούς μυρηκαστικού (τώρα καταλαβα γιατί το αυτό το sauvignon βγάζει τέτοια αρώματα τελικά...). Οι σερβιτόροι μάλιστα είναι τόσο ευγενικοί που άνετα σου γεμίζουν το ποτήρι με παγάκια και μετά με κρασί ώστε να είναι στη σωστή θερμοκρασία. Κακώς που εγώ δε ζήτησα λίγο sprite για να το μετατρέψω σε spumante! Οινική κουλτούρα στα μέγιστα της.

Τα πιάτα χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες: 7, 10, 12, 17 ευρώ. Η κουζίνα φαίνεται να κινείται στη σωστή κατεύθυνση να έχει λίγα (και καλά;). Η λίστα κρασιών πολύ ικανοποιητική, με τον ελληνικό αμπελώνα να είναι ισομοιρασμένος με το διεθνή. Χμ, θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά.

• (+): τα κρασιά (σχεδόν όλα) σερβίρονται και σε ποτήρι και μάλιστα σε σωστές δόσεις,
• ο σερβιτόρος-sommelier φάνηκε γνώστης του καταλόγου και μας βοήθησε όταν χρειάστηκε
• τα πιάτα ήταν γευστικά, αν και όχι κάτι που θα σε απογείωνε

• (-): η τιμολόγηση των κρασιών ακολουθεί το γενικό αθηναϊκό κανόνα (σας παίρνουμε το scalp), αν και μια vineria πρέπει να προωθεί το κρασί κι όχι να αποτρέπει τον οινόφιλο από το να καταναλώνει λόγω τιμής
• το φαγητό είναι υπερτιμημένο παρόλο που τα πιάτα του είναι απλά και δε διεκδικούν δάφνες υψηλής γαστρονομίας
• απαράδεκτο να περιμένεις σχεδόν μια ώρα για να έρθουν ζυμαρικά (χωρίς να σε έχουν ενημερώσει ότι η κουζίνα τους αδυνατεί να εξυπηρετήσει σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα)
• ακόμα πιο απαράδεκτο τα υπερ-αργοπορημένα ζυμαρικά να έρχονται κρύα

Bonus tip: 17 ευρώ για μοσχαρίσιο ρολό με φουά γκρά... οι επιλέξαντες έφαγαν ρολό κιμά (περίμεναν τυλιχτό μοσχάρι) και έψαχναν να βρουν το φουά γκρα... pal mal

και επειδή είμαι ασυγκράτητος:
12 ευρώ για spaghetti με όλιο και άλιο, πιο καλή περιγραφή δεν έχω δει, για σκόρδο και λάδι, ένα πιάτο με πανάκριβα υλικά και δυσεύρετα στο Κολωνάκι

Executive Summary: θα πήγαινα μόνο για ένα ποτήρι (ακριβοπληρωμένο) κρασί και θα το συνόδευα με μια ποικιλία, (κατόπιν θα πήγαινα για σουβλάκια, όπως ανάφερε φίλτατος οινόφιλος). Δεν είμαστε χτεσινοί κυριοι, είμαστε τουλάχιστον προχτεσινοί!