Ένα ακόμα κρασί από τον πατριάρχη του ελληνικού αμπελώνα. Ο λόγος όμως της αναφοράς σε αυτό είναι λίγο διαφορετικός αυτή τη φορά. Μάλλον περισσότερο διδακτικός.
Το Fume του 2008 το ερωτεύτηκα. Ήταν όπως ακριβώς το ήθελα, ένα εξαιρετικό βαρελάτο chardonnay. Η εσοδεία του 2009 όμως απέχει παρασάγγας. Ανοίγοντας μια φιάλη του 2009 διαπίστωσα τελείως διαφορετικά πράγματα. Αν δεν ήξερα ποιό κρασί είναι, δε θα το μάντευα με τίποτα. Τα αρώματα είναι μειωμένα, η οξύτητα πιο εμφανής, το στόμα διαφορετικό από το 2008.
Υπάρχουν τα γνωστά αρώματα εξωτικών φρούτων και βανίλιας λόγω βαρελιού αλλά κάπως άτονα. Στο στόμα βγαίνει μέλι αλλά ίσως παραπάνω οξύτητα. Μέτρια επίγευση.
Στο δια ταύτα, ένα κρασί ταυτίζεται με τη χρονιά του και δεν μπορούμε να μιλάμε για μια ετικέτα μόνο αλλά θα πρέπει πάντα να αναφέρουμε και το ποιάς χρονιάς ήταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου