Vina Esmeralda 2010

Πρόκειται για κρασί εισαγωγής του γνωτσού Ισπανού παραγωγού Torres. Η ποικιλιακή του σύνθεση αφορά σε Muscat και gewurztraminer. Στην Ελλάδα εισάγεται από την ΓΕΝΚΑ. Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον κρασί με καλή τιμή. Δυνατά και όμορφα αρώματα εξωτικών φρούτων, λεμονανθού, αχλαδιού. Ισορροπημένη οξύτητα και μακρά επίγευση.

Βαθμολογία: 87/100

Βυσσινόκηπος 2010

Το ροζέ του κτήματος Παλυβού για το 2010. Πρόκειται για blend των ποικιλιών Αγιωργήτικο και Syrah. Πολύ όμορφο ροδί χρώμα που το συνοδεύει χαρακτηριστικά αρώματα καραμέλας, φράουλας και φρούτων του δάσους. Ισορροπημένη οξύτητα με καλή επίγευση.

Βαθμολογία: 83/100

Αντωνόπουλος Sauvignon Blanc, 2009

Θυμάμαι παλιότερες χρονιές το Sauvignon Blanc του Αντωνόπουλου με τα εκρηκτικά αρώματα. Το 2009 δεν θυμίζει πολλά από τα προηγούμενα χρόνια (π.χ. το 2008). Τα αρώματα χαμηλής έντασης, που επισκιάζονται από την αυξημένη -αλλά ανεκτή- οξύτητα. Μία αίσθηση άγουρων φρούτων επικρατεί.

Βαθμολογία: 79/100

Kuzina by Άρης Τσανακλίδης

Το εστιατόριο του γνωστού σεφ Άρη Τσανακλίδη είχε λανσάρει ένα μενού σε προνομιακή τιμή 20 ευρώ το άτομο δίχως τα ποτά. Ίσχυε μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου, οπότε βρήκαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε την Kuzina, καθώς έως τότε δυσκολεύομασταν λόγω των ανεβασμένωντιμών του κανονικού τιμοκαταλόγου.

Το μενού περιλάμβανε μια σαλάτα για τον καθένα, η οποία ήταν ευχάριστη. Στη συνέχεια το πρώτο πιάτο ήταν λουκουμάδες με μους φέτας και μια υπέροχη σος ροδιού. Οι λουκουμάδες είχαν εξαιρετική τεχνική και απουσιάζε η κουραστικη λαδίλα. Το κυρίως ήταν επιλογή από τρία. Διαλέξαμε αφενός σπαγγέτι με ντοματίνια, ξυνοτύρι, βασιλικό και παξιμάδι. Ένα αρκετά νόστιμο πιάτο. Αφετέρου, κοτόπουλο (μικρά κομματάκια) με μαριναρισμένα σύκα και σουσάμι! Είχε μια απωανατολίτικη νότα που εμένα προσωπικά μου άρεσε πολύ. Το επιδόρπιο ήταν εξαιρετικό. Τάρτα με μους κατσικίσιου τυριού με βατόμουρα. Κάτι σαν cheesecake αλλά πολύ πιο έξυπνο και γευστικό.

Για να κρατήσουμε το κόστος χαμηλά, δεν ήπιαμε κρασί, καθώς και οι τιμές ήταν και κάπως τσιμπημένες. Χωρίς να έχω επισκεφτεί το εστιατόριο, βρίθουν τα γραπτά ότι οι τιμές κυμαίνονται στα 45-60 ευρώ το άτομο, το οποίο θεωρώ υπερβολή. Το φαγητό είναι πολύ καλό αλλά σε τέτοιο επίπεδο τιμών καταλήγει εξωπραγματικό. Η θέα στον ιερό βράχο δε θα πρέπει να τιμολογείται στο πιάτο. Ούτως ή άλλως, καλή θεά θα έχεις μόνο στην ταράτσα. Οπότε το εσωτερικό ας κρατήσει αυτές τις τιμές.

Εν κατακλείδι, στις τιμές όμως που ήταν το μενού προσφοράς, το εστιατόριο Kuzina ήταν μια τίμια πρόταση. Συνεχίστε έτσι, αυτό θα πρέπει να είναι το αντίδοτο στην κρίση.

(+) η παρουσία του ίδιου του σεφ στην κουζίνα.
(-) η εξυπηρέτηση και η κάπως αδιάφορη στάση των σερβιτόρων, καταλαβαίνω ότι έχεις πολυκοσμία και ότι πιέζεσαι, αλλά τουλάχιστον μην έχεις "τουπε"

Εστιατόριο "Όμικρον"

Στον καιρό της κρίσης εμφανίζονται συνεχώς μπροστά μου προσφορές και εκπτώσεις. Πράγμα που με κάνει να αναρωτιέμαι ποιά είναι η πραγματική τιμή μερικών πραγμάτων.

Κάνοντας λοιπόν χρήση μιας προσφοράς δειπνήσαμε στο εστιατόριο "Όμικρον" στην Κηφισιά. Το εστιατόριο ανήκει στον όμιλο Καστελόριζο και την υπογραφή της βάζει η γνωστή από τις τηλεοράσεις σεφ Ντίνα Νικολάου, η οποία είναι και μέτοχος του εστιατορίου.

Συμπαθητικός χώρος σε δύο ορόφους, ακόμα πιο ενδιαφέρον ο εξωτερικός χώρος για καλοκαιρινές βραδιές.

Το μενού περιλάμβανε ανά άτομο, ένα αρχικό κέρασμα, μια σαλάτα επιλογή από δύο, ένα ορεκτικό επιλογή από τρία, ένα κυρίως επιλογή από τέσσερα και ένα επιδόρπιο επιλογή από δύο. Όλα αυτά στην προνομιακή τιμή των 22,5 ευρώ ανά άτομο χωρίς τα ποτά.

Διαλέξαμε λοιπόν από μια πράσινη ανάμεικτη σαλάτα (είτε με τυρί είτε με κομματάκια κοτόπουλου), βλητοτυροπιτάκια και καλαμαράκι γεμιστό , ένα ρυζότο με παντζάρι, φιλέτο τσιπούρα και από ενα γλυκό (γαλακτομπούρεκο και παρφε παγωτό με γεύση τσουρέκι). Οι ποσότητες ήταν χορταστικές, τρώγοντας όλα αυτά ήμασταν ικανοποιημένοι και δεν αναζητούσαμε συμπλήρωμα. Οι γεύσεις κυμαίνονταν από ευχάριστες έως όχι το κάτι ιδιαίτερο. Ανώτερα πιάτα θεωρώ τα γεμιστά καλαμαράκια με λαχανικά και τη σάλτσα πέστο, ενδιαφέρον το ροζ ρυζότο με τραγανή παρμεζάνα, πολύ "δυνατό" το παγωτό τσουρέκι, καλή ιδέα το καλωσόρισμα - σουπα σε φλυτζάνι espresso με ένα κομματάκι τυρένιας ζύμης.
Παράπτωμα ότι το γαλακτομπούρεκο έδινε την αίσθηση ότι δεν ήταν φρέσκο, οπότε και το αφήσαμε στην άκρη.

Τα υπόλοιπα πιάτα δεν ήταν άγευστα αλλά επουδενί δεν ξετρέλαιναν. Στις τιμές που εμείς δειπνήσαμε, η σχέση απόλαυσης/κόστους ήταν αποδεκτή και σχετικά προσιτή. Αν όμως πληρώσεις τις κανονικές τιμές του εστιατορίου και ο λογαριασμός αγγίξει τα 45-50 ευρώ το άτομο, τότε αρχίζεις να απορείς. Ποιός ο λόγος να γεύεσαι ρολά μελιτζάνας, τυροπιτάκια, μπιφτέκια και πράσινες σαλάτες με άρτυμα μελιού και να καλείσαι να πληρώσεις αυτά τα ποσά;

Ακόμα λοιπόν αναρωτιέμαι: ποιές είναι οι τιμές που πρέπει να πληρώνουμε; οι τιμές προσφοράς που αφθονούν πλέον; οι τιμές που καλούμασταν να πληρώνουμε πριν 1-2 χρόνια; οι τιμές που θα έρθουν καθώς θα βυθιζόμαστε μέσα στην κινούμενη άμμο της οικονομικής δυσπραγίας;

Να σημειώσουμε ότι το εστιατόριο ήταν σχεδόν άδειο, καθώς και ότι έχει λανσάρει μια σταθερή προσφορά με μειωμένες κατά πολύ τιμές σε προεπιλεγμένο μενού.

Γενικώς, είναι μια αποδεκτή επιλογή σε αυτό το επίπεδο τιμών όμως. Οι γεύσεις μπορεί να είναι υποκειμενικές, οι τιμές όμως όχι.

Εστιατόριο "Άνετον"

Με αφορμή ένα σχόλιο ένός φίλου αναγνώστη, σκέφτηκα να αναφέρω την εμπειρία μας στο εστιατόριο "Άνετον" του γνωστού από τις τηλεοράσεις σεφ Βασίλη Καλλίδη.
Το εστιατόριο έχει μεταμορφωθεί σε σχέση με το ακόμα και πρόσφατο παρελθόν. Οι τιμές έχουν μειωθεί αισθητά. Το φαγητό έχει αλλάξει επίσης. Έχει γίνει πιο καθημερινό και οικείο χωρίς να στερείται ουσίας. Ο χώρος είναι ευχάριστος αν και σχετικά μικρός και ιδιότροπα κοινωνικός. Δηλαδή μπορεί να τύχει να γευματίσεις σε μακρύ τραπέζι με άλλη παρέα. Αυτό μου θύμισε κάτι από το συμπαθές Chez Lucien στα Πετράλωνα.
Ο κατάλογος φαγητών είναι λιτός, πράγμα που εμένα προσωπικά το κάνω γούστο. Συνήθως όταν είναι έτσι, τα πιάτα είναι φρέσκα και προσεγμένα. Όντως παρατήρησα ότι όλη η προετοιμασία γινόταν επιτόπου στην κουζίνα, στην οποία έχεις θέα από τα τραπέζια του εσωτερικού χώρου, και δεν αισθάνθηκα την συνηθισμένη αίσθηση των φούρνων μικροκυμάτων, το οποίο είναι άκρως θετικό για το εστιατόριο.
Δύο άτομα λοιπόν, πήραμε μια σαλάτα, δύο ορεκτικά (τηγανητά τυροπιτάκια και τηγανιά με γιαουρτόσαλτσα) και δύο κυρίως (χοιρινός λαιμός με πουρέ πατάτας και κοκκινιστό μοσχάρι με κουσκουσάκι και μυζήθρα). Οι ποσότητες ήταν χορταστικές, ίσως να έπρεπε να έχουμε πάρει κάτι λιγότερο ώστε να μπορέσουμε να δοκιμάσουμε και επιδόρπιο.
Η λίστα κρασιών είναι μικρή και θα θέλαμε κάτι περισσότερο. Τα κρασιά όμως βρίσκονται σε συντηρητή, οι θερμοκρασίες είναι καλές και το σερβίρισμα σωστό.
Οι τιμές στο "Άνετον" είναι πλέον προσιτές, καθώς τα κυρίως κυμαίνονται γύρω στα 10 ευρώ. Απλώς κάποιος δεν πρέπει να έχει προσδοκίες για υψηλή μαγειρική και "προχωρημένα" πιάτα αλλά για νόστιμο, καλομαγειρεμένο, πιο παραδοσιακό φαγητό. Μάλλον ο σεφ ανατρέχει στις μνήμες και τα βιώματα του και μας προσφέρει γεύσεις οικείες αλλά προσεγμένες και πιθανώς περασμένες από το φίλτρο των σύγχρονων μαγειρικών τεχνικών του.
Κατ' εμέ καθόλου κακή επιλογή αυτή η μεταστροφή στην καθημερινή ελληνικότητα, δεδομένων και των συνθηκών που επικρατούν στην αγορά.
Σαφώς και θα ξαναπάμε, καθώς το κόστος δεν είναι δυσβάσταχτο.

Nostos Μανουσάκης 2005

Η συνταγή είναι η ίδια για πολλά χρόνια...syrah, mourvedre, grenache rouge, και rousanne. Δένονται αρμονικά με ένα πολυ καλό αποτέλεσμα για άλλη μία φορά! Βαθυ κόκκινο χρώμα, με αρώματα κόκκινων φρούτων. Μπαχαρικά είναι επίσης ευδιάκριτα καθώς και μία υποψία καφέ. Γεμάτες τανίνες και εξαιρετική επίγευση.

Βαθμολογία 88/100

Chardonnay Γεροβασιλείου 2009

Τελικά το σερί του κτήματος Γεροβασιλείου κατά τη φθινοπωρινή περίοδο συνεχίζεται. Ένας καλός φίλος σε μια εξαιρετική συνεστίαση είχε φροντίσει να έχει δύο φιάλες και τις απολαύσαμε δεόντως (και περισσότερες να είχε δε θα διστάζαμε να τις καταναλώσουμε). Ο συνδυασμός με το φαγητό ήταν επίσης αρμονικότατος καθώς περιλάμβανε ιχθύες και δη σφυρίδα στα κάρβουνα.

Περί του οίνου λοιπόν. Χρυσοκίτρινο χρώμα. Μύτη έντονη με κυρίαρχα τα αρώματα τροπικών φρούτων, μελιού, ελαφρώς καπνιστό και με νότες καβουρδισμένων ξηρών καρπών.

Στο στόμα είναι πλούσιο, λιπαρό, καλοδομημένο, με τα φρούτα να παραμένουν αλλά να ενισχύονται από τη βανίλια του βαρελιού.

Επίγευση χορταστικότατη.

Ένα εξαιρετικό chardonnay. Μακάρι να είχα τη δυνατότητα να κάνω μια συγκριτική δοκιμή που είναι και η καλύτερη μέθοδος. Δυστυχώς όμως δεν ξέρω πως θα ήταν απέναντι στα chardonnay του φίλου μου Αναστάσιου αλλά και ως κρασί αλλά και σε συνδυασμό με τα ψητά ψάρια ήταν κορυφαίος συνδυασμός. Θα ήθελα να το δοκιμάσω και με έναν ωραίο λιπαρό σολωμό στα κάρβουνα

Βαθμολογία: 91/100 (με παρασύρουν οι συναναστροφές σε αυτή τη βαθμολόγηση και δεν είμαι αρκετά αυστηρός)

Δυο Ελιές Κυρ Γιάννη 2008

Οινική έκρηξη διαπιστώσαμε σε μια πρόσφατη έξοδο μας όταν επιλέξαμε να συνοδεύσουμε το φαγητό με το συγκεκριμένο κρασί από το το Κτήμα Κυρ Γιάννη.
Χρώμα βαθύ κόκκινο. Επειδή δεν είχαμε τη δυνατότητα να το περάσουμε σε κανάτα για να αεριστεί, η μύτη στην αρχή ήταν ενδιαφέρουσα αλλά σχετικά κλειστή. Με υπομονή όμως και με αρκετή ανακίνηση στα ποτήρια (ευτυχώς ήταν κατάλληλα για πλούσια κόκκινα κρασιά), ανακαλύψαμε ώριμα κόκκινα φρούτα, κακάο, και αρκετά μπαχάρια. Στο στόμα ήταν πλούσιο, αρκετά ταννικό και πικάντικο. Θεωρώ ότι στο μέλλον θα ισορροπήσει και θα είναι ακόμα πιο απολαυστικό. Ένα κρασί για γνώστες ή απλώς για λάτρεις των έντονων κόκκινων με πληθώρα ταννινών.
Να σημειωθεί ότι ένα τέτοιο κρασί πρέπει οπωσδήποτε να συνδυαστεί με πληθωρικό φαγητό που να περιλαμβάνει κρέας. Η ποικιλιακή σύνθεση αυτού του οίνου είναι 60% syrah, 30% merlot και 10% ξινόμαυρο. Ο αλκοολικός του βαθμός αγγίζει το εντυπωσιακό 14,8%, πράγμα που είναι κατανοητό από την πρώτη γουλιά.

Το κρασί το απολάυσαμε στο εστιατόριο "Άνετον" στο Μαρούσι του σεφ Βασίλη Καλλίδη. Στα συν ήταν η σωστή θερμοκρασία στην οποία το σέρβιραν, πράγμα που στην Ελλάδα έχει γίνει η αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου, καθώς σπανίζει αυτή η τέχνη ακόμα και σε (δήθεν) οινοεστιατόρια που ειδικεύονται. Επίσης η προαναφερόμενη χρήση των κατάλληλων ποτηριών και το διακριτικό σερβίρισμα στα ποτήρια. Παράπτωμα το γεγονός ότι ο σερβιτόρος δεν μύριζε το φελλό για τυχόν ελαττώματα πριν μας το προτείνει για δοκιμή.

Βαθμολογία: 89/100

Τέσσερα Chardonnay

Ένα κρασί που συνοδεύει εξαιρετικά τα θαλασσινά είναι το chardonnay. Μία βραδιά όπου απολαύσαμε θαλασσινά εδέσματα ήταν ευκαιρία να δοκιμάσουμε μαζί κάποια chardonnay. Τα δύο από αυτά τα έχουμε ξαναπαρουσιάσει. Eδώ τα βλέπουμε συγκριτικά.

Ως γενικό σχόλιο μπορώ να πω ότι όλα ήταν άκρως ικανοποιητικά. Γενικά υπήρξε ομοφωνία όσον αφορά στην αξιολόγηση.

1. Σκούρας, Dum Vinum Sperum, 2006

Το είχαμε ξαναπαρουσιάσει σχεδόν ένα χρόνο πριν ΕΔΩ. Δεν αλλάζει τίποτα σε σχέση με τα σχόλια που έγινα τότε. Εξαιρετικό Chardonnay, αναλοίωτο παρά την πενταετία που έχει περάσει από την σοδειά του. "Μειονέκτημα" η υψηλή τιμή για τα δεδομένα των ελληνικών λευκών κρασιών.

2. Κτήμα Παπαιωάννου, Fume, 2009

Το είχε παρουσιάσει o φίλτατος terroirista ΕΔΩ. Οκτώ μήνες αργότερα σαφώς το κρασί έχει βελτιωθεί. Μπορεί να απέχει πολύ από το Fume του 2008, αλλά εμείς το βρήκαμε αρκετά καλό και κατατάχθηκε στην δεύτερη θέση. Πάντως θα συμφωνήσω με τα σχόλια του terroirista περί αρωμάτων. Ωστόσο η οξύτητα έχει γίνει αρκετά πιο ανεκτή με αποτέλεσμα να αναδεικνύει καλύτερα τα αρώματα και εν γένει τον χαρακτήρα του.

3. Κ. Λαζαρίδη, Chateau Julia, 2010

Είχαμε δοκιμάσει του 2008 χωρίς να μας ενθουσιάζει ΕΔΩ. Του 2010 είναι σαφώς ανώτερο, αλλά παραμένει ένα μη τυπικό chardonnay.

4. Κτήμα Παλυβού, Chardonnay 2009

Σε αντίθεση με το προηγούμενο, ειναι τυπικότατο chardonnay χωρίς εξάρσεις, αλλά απόλυτα αξιοπρεπές. Αν συνυπολογίσει κανείς και την χαμηλή του τιμή μπορεί να το κατατάξει κάλλιστα στα κρασιά "value for money".