Wine Bar στην Πολωνία...μία ακόμα σύγκριση

Κατά τύχη στα κιτάπια μου βρήκα μία απόδειξη από ένα winebar που είχα επισκεφθεί στην Πολωνία πριν περίπου ένα χρόνο. Είχα περάσει πολύ καλά, το περιβάλλον ήταν πολύ φιλικό, το κρασί και το φαγητό πολύ καλής ποιότητας. Τότε δεν είχα δώσει και πολύ προσοχή στις τιμές. Αφού επισκέφθηκα όμως τα ελληνικά “wine bar” διαπίστωσα ότι ήταν για αντίστοιχης ποιότητας κρασί 50% φθηνότερα!!! Και για ένα προϊόν που δεν παράγεται στην Πολωνία, αλλά είναι εισαγόμενο. Έτσι δεν μπορεί κανείς να επικαλεστεί το επιχείρημα ότι γενικά η Πολωνία είναι φθηνή χώρα αρα και το κρασί είναι εκεί φθηνό. Δεν μιλάμε για φράουλες οι οποίες βρίσκονται σε αφθονία και σχεδόν σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο έβρισκες γεωργούς που τις πουλούσαν. Μιλάμε για κρασί εισαγωγής. Ιδού λοιπόν τα κρασιά και οι τιμές τους σε ποτήρι:
Οι τιμές είναι σε zloty και μπορεί κανείς να το πολλαπλασιάσει με 0,23-0,24 για να δει την αξία τους σε ΕΥΡΩ. Ενδεικτικά το πιο φθηνό κρασί που καταναλώσαμε ήταν ένα Riesling Van Volxem Saar το οποίο κόστισε περί τα 3,5 ΕΥΡΩ, νομίζω αρκετά λογική τιμή για ένα πολύ αξιοπρεπές κρασί με τιμή στο ράφι πάνω από 15 ευρώ. Το πιο ακριβό ένα Gewurztraminer Kolbenhof στα 6,5 ΕΥΡΩ το ποτήρι. Not bad για ένα κρασί με τιμή στο ράφι περί τα 25 Ευρώ.

Περισσότερα για το wine bar ΕΔΩ.

Κρασί στην ξενιτιά

Καθώς η κριτική της ανύπαρκτης γαστρονομικής κουλτούρας και η ανάδειξη της ελληνικής λαμογιάς της εστίασης έχει καταφέρει να γίνει το αγαπημένο μου θέμα, δράττομαι της ευκαιρίας να αναφέρω μια πρόσφατη εμπειρία μου στο εξωτερικό.
Τοποθεσία: Ελβετία, ένα χωριό επονόματι Schaffhausen (εκεί είχε πάει εσώκλειστη σχολείο η Ντάλια στο "Παρα Πέντε" και είναι και η έδρα της ωρολογοποιίας IWC). Ενα χωριό σε μια γενικώς ομολογουμένη ακριβή χώρα. Σε ενα απλό εστιατόριο λοιπόν είχαν 6 επιλογές σε ποτήρι! Δοκίμασα 2 από αυτές, ένα ιταλικό merlot και ένα nebbiolo. Ως κρασιά μέτρια, αλλά τιμολογημένα ως εξής: 3 ελβετικά φράγκα το merlot (2 ευρώ) και 4,5 φράγκα το nebbiolo! Δε θα σχολιάσω διότι θα χαρακτηριστώ αισχρός. Δικό σας λοιπόν! Η ποσότητα σερβιρίσματος ήταν 1 dl = 10 cl = ένα τυπικό ποτήρι (σαφώς όχι η ποσότητα που σέρβιραν στο scala vinoteca, αλλά η ποσότητα που σέρβιραν σε ένα wine bar στη Βιέννη που είχαμε επισκεφτεί πέρυσι).

Υ.Γ : η ανάρτηση γίνεται από το αεροδρόμιο, καθώς θα υποστώ μια χορταστική βραδινή καθυστέρηση. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα wifi και τα λαπιτόπια για να κάνει ο δόλιος blogger το καθήκον τουκαι να επιτελέσει το λειτούργημα του. Aufwiedersehen.

Κτήμα Αργυρού 2008

Δηλωμένος θαυμαστής της οινικής Σαντορίνης. Συνεπώς, την Καθαροδευτέρα, επέλεξα να συνοδεύσω κάποια θαλασσινά εδέσματα με ένα αντιπροσωπευτικό κρασί της νήσου. Αργυρός του 2008 άνευ βαρελιού. Φυσικά ασύρτικο χωρίς να ξέρω αν υπάρχουν και μικρές ποσότητες από άλλες γηγενείς ποικιλίες όπως το αθήρι ή/και το αήδάνι. Ιώδιο, και θαλασσινός αέρας στη μύτη. Πλούσιο σώμα, χορταστικό. Σαν να δοκιμάζεις βότσαλα σαντορινιά από κάποια παραλία. Τραγανή οξύτητα που συνόδευσε τέλεια ψητές γαρίδες. Ένα τυπικο κρασί που αναδεικνύει το terroir του ηφαιστιογενούς νησιού.
Βαθμολογία: 86/100

Σκάλα, Σκάλα σ' ανεβαίνω, Scala Vinoteca θα σε κατεβώ

Οι οινολογίες σε μοδάτα μέρη. Scala Vinoteca στο Κολωνάκι.
Σάββατο μεσημέρι, ανηφορίζουμε τη Σίνα έως το ύψος της Αναγνωστοπούλου, όπου εδρεύει το πολυδιαφημισμένο εστιατόριο, οινοποτείο (δεν έχει υπάρξει έντυπο στο οποίο να μην έχω διαβάσει διθυραμβικές κριτικές για το κατάστημα τούτο).
Οι ώρες περασμές δύο μεσημβρινές, και το μαγαζί σχεδόν άδειο. Ο trendy Αθηναίος δεν μπορεί να γευματίσει πριν τις τρεις φαίνεται. Μικρός αλλά ωραίος χώρος, έξυπνη διακόσμηση (αν και δεν είμαι ο τύπος που θα μείνει ευχαριστημένος απο τη διακόσμηση και μόνο). Στη μία πλευρά ξύλο, σαν από ξυλοκιβώτια κρασιού, στην άλλη πιο βιομηχανικό με μεταλλικά ράφια που φιλοξενούν πλαγιασμένα άδεια μπουκάλια κρασιού. Στη μια γωνία ένας διαγώνιος πάγκος όπου μπορεί κανείς να κάτσει στα ψηλά καθίσματα και να πιεί το κρασί του ή και να φάει. Με την πάροδο της ώρας βέβαια επικρατεί το αδιαχώρητο στο μαγαζί. Ο κόσμος αμιγώς οινόφιλος ή έστω τέλοσπάντων ρέπων προς την οινογνωσία . Τσιχλόφουσκα μπανάνα μασημένη σε ρυθμούς μυρηκαστικού (τώρα καταλαβα γιατί το αυτό το sauvignon βγάζει τέτοια αρώματα τελικά...). Οι σερβιτόροι μάλιστα είναι τόσο ευγενικοί που άνετα σου γεμίζουν το ποτήρι με παγάκια και μετά με κρασί ώστε να είναι στη σωστή θερμοκρασία. Κακώς που εγώ δε ζήτησα λίγο sprite για να το μετατρέψω σε spumante! Οινική κουλτούρα στα μέγιστα της.

Τα πιάτα χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες: 7, 10, 12, 17 ευρώ. Η κουζίνα φαίνεται να κινείται στη σωστή κατεύθυνση να έχει λίγα (και καλά;). Η λίστα κρασιών πολύ ικανοποιητική, με τον ελληνικό αμπελώνα να είναι ισομοιρασμένος με το διεθνή. Χμ, θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά.

• (+): τα κρασιά (σχεδόν όλα) σερβίρονται και σε ποτήρι και μάλιστα σε σωστές δόσεις,
• ο σερβιτόρος-sommelier φάνηκε γνώστης του καταλόγου και μας βοήθησε όταν χρειάστηκε
• τα πιάτα ήταν γευστικά, αν και όχι κάτι που θα σε απογείωνε

• (-): η τιμολόγηση των κρασιών ακολουθεί το γενικό αθηναϊκό κανόνα (σας παίρνουμε το scalp), αν και μια vineria πρέπει να προωθεί το κρασί κι όχι να αποτρέπει τον οινόφιλο από το να καταναλώνει λόγω τιμής
• το φαγητό είναι υπερτιμημένο παρόλο που τα πιάτα του είναι απλά και δε διεκδικούν δάφνες υψηλής γαστρονομίας
• απαράδεκτο να περιμένεις σχεδόν μια ώρα για να έρθουν ζυμαρικά (χωρίς να σε έχουν ενημερώσει ότι η κουζίνα τους αδυνατεί να εξυπηρετήσει σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα)
• ακόμα πιο απαράδεκτο τα υπερ-αργοπορημένα ζυμαρικά να έρχονται κρύα

Bonus tip: 17 ευρώ για μοσχαρίσιο ρολό με φουά γκρά... οι επιλέξαντες έφαγαν ρολό κιμά (περίμεναν τυλιχτό μοσχάρι) και έψαχναν να βρουν το φουά γκρα... pal mal

και επειδή είμαι ασυγκράτητος:
12 ευρώ για spaghetti με όλιο και άλιο, πιο καλή περιγραφή δεν έχω δει, για σκόρδο και λάδι, ένα πιάτο με πανάκριβα υλικά και δυσεύρετα στο Κολωνάκι

Executive Summary: θα πήγαινα μόνο για ένα ποτήρι (ακριβοπληρωμένο) κρασί και θα το συνόδευα με μια ποικιλία, (κατόπιν θα πήγαινα για σουβλάκια, όπως ανάφερε φίλτατος οινόφιλος). Δεν είμαστε χτεσινοί κυριοι, είμαστε τουλάχιστον προχτεσινοί!

Άλλη μία Κορυφαία αξιολόγηση για το ΚΤΗΜΑ ΑΒΑΝΤΙΣ…από τον Robert Parker

Το Κτήμα Αβαντίς απέσπασε κορυφαία αξιολόγηση από τον πασίγνωστο Αμερικανό οινοδημοσιογράφο Robert Parker, που αρθρογραφεί στο έγκριτο περιοδικό Wine Advocate.

Σε πρόσφατη αξιολόγηση ελληνικών ετικετών, στο Wine Advocate - τεύχος Νο 186, όπως και στην ιστοσελίδα του, www.eRobertParker.com , το Κτήμα Αβαντίς φιγούραρε για άλλη μία φορά σε μία από τις υψηλότερες θέσεις ελληνικών οινοποιείων.
Συγκεκριμένα, τρία κρασιά του Κτήματος Αβαντίς συγκέντρωσαν πολύ υψηλές βαθμολογίες, ένα εκ των οποίων - ο Μελίτης - απέσπασε το κορυφαίο 90 - 95/100*, λαμβάνοντας τον κορυφαίο χαρακτηρισμό 'outstanding', κατακτώντας έτσι, μία από τις υψηλότερες βαθμολογίες που έχουν δοθεί μέχρι σήμερα σε ελληνικές ετικέτες.

Δοκιμάστηκαν οι εξής ετικέτες :

Αβαντίς Μελίτης N.V (Μοσχάτο λευκό – Muscat blanc a petit grains) : 90-95/100*

’M’ Mαυροκουντούρα 2006 (Μαύρη Κουντούρα) : 88/100*

‘Μ’ Μαλαγουζιά 2008 (Μαλαγουζιά) : 87/100*

..και εκτός των υψηλών βαθμολογιών, ο χαρακτηρισμός παλαίωσης που απέσπασαν (young - νεαρό) , φανερώνει την δυναμική της αναγωγικής παλαίωσης που θα έχουν. Σύμφωνα με την κριτική, ο Μελίτης θα αγγίξει τα 10 χρόνια παλαίωσης (2020), ενώ η Μαύρη Κουντούρα 2006, -το πολλά υποσχόμενο ερυθρό κρασί από την σπάνια Ευβοϊκή ερυθρή ποικιλία που αναβιώνει το Κτήμα Αβαντίς- τα 10 χρόνια από την ημερομηνία του τρύγου.
Αυτά τα επιπρόσθετα στοιχεία παλαίωσης, μαρτυρούν την ‘ράτσα’ των κρασιών, την σωστή δουλειά επί σειρά ετών και την εμμονή στην ποιότητα από πλευράς του Απόστολου Μούντριχα, σε οινοποιητικό και αμπελουργικό επίπεδο.
Η κριτική των Wine Advocate και www.erobertparker.com ήρθε να ενισχύσει την υψηλότατη βαθμολογία που έδωσε το αμερικάνικο περιοδικό Wine & Spirits magazine (8/2009) στο Αβαντίς Syrah με 92/100, χαρακτηρίζοντάς το ως ‘Gigantic Syrah’. Με αυτές τις κριτικές από διεθνή ονόματα οινοκριτικών, το Κτήμα Αβαντίς επιβραβεύεται και τοποθετείται να κοντράρει στα ίσια τα Syrah του υπολοίπου οινικού κόσμου.

Εμείς τους είχαμε προλάβει. Θυμίζουμε και τα δικά μας σχόλια για τα κρασιά του Κτήματος:

Μαλαγουζιά
Syrah
Sauvignon Blanc

Νόστος 2003

Κρητικό κρασί. Νόστος από το κτήμα Μανουσάκη, Βατόλακος Χανίων. Ίσως ο καλύτερος οινοποιός στην Κρήτη. Τα κρασια του πολύ διαφορετικά από τα ξυδόκρασα που τους αρέσει να πίνουν στην κατά τα άλλα συμπαθή νήσο.
Εσοδείας 2003, σε πολύ καλή φάση της ζωής του. Αερίστηκε στην κανάτα για 45'.
Τέσσερις γαλλικές ποικιλίες, κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο: syrah, mourvedre, grenache, rousanne. Βαθύ κόκκινο χρώμα, αρώματα μαύρων φρούτων, πλούσια. Γεμάτο σώμα, πληθωρικό. Στο στόμα βγάζει πιπέρια, μπαχάρια και μελάνι, ίσως και κάποιες ζωικές νυξεις (δέρμα) με την πάροδο της ώρας.
Απολαυστική επίγευση διαρκείας. Ένα κρασί που μας γοήτευσε με την εξέλιξη του στο χρόνο.

Βαθμολογία: 89/100

Σαββατιανό...το δυσφημισμένο.

Στην τριάδα των ποικιλιών για λευκά κρασιά εκτός του Chardonnay και του Ασύρτικου τρέφω συμπάθεια και στο Σαββατιανό αν και το έχω παραμελήσει όσον αφορά στα σχόλια μου. Είναι μία ποικιλία που τη βρίσκουμε κατά κύριο λόγο αλλά και διαχρονικά στα Μεσόγεια Αττικής και από την οποία προέρχεται η γνωστή ρετσίνα. Αν οινοποιηθεί προσεχτικά και με μεράκι βγάζει αξιοπρεπή καθημερινά (και οικονομικά) κρασιά.

Δοκιμάσαμε το Σαββατιανό του Κτήματος Παπαγιαννάκου εσοδείας 2008.

Χρώμα αχυροκίτρινο. Συναντάμε ήπια βοτανικά αρώματα (άχυρο), αλλά και αρώματα κίτρινων φρούτων. Ισορροπημένο σώμα, με αρκετή αλλά ταιριαστή και ευχάριστη οξύτητα. Σχετικά σύντομη επίγευση.

Βαθμολογία: 84/100

Βραδιές Γευσιγνωσίας στο Pausa

Το εστιατόριο PAUSA, στο Μαρούσι συνδυάζει μοναδικά, τη Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου, εκλεκτά κρασιά του Κτήματος Βασιλείου και του Κτήματος Νέμειον με την Ιταλική κουζίνα, σε μιά ακόμη βραδιά που δεν πρέπει να χάσετε.
Τιμή: €40/άτομο

Για περισσότερα ΕΔΩ

Το κτήμα Παλυβού στα Κιούπια

Ο Φεβρουάριος, ο Μήνας 'Κτήματος Παλυβού'. Οι privé συναντήσεις οινογνωσίας, συνεχίζονται στα ΚΙΟΥΠΙΑ με τα εκλεκτά κρασιά του 'Κτήματος Παλυβού. Γιορτάζουμε αυτά τα κρασιά, προσφέροντας τα την Παρασκευή 12, και την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου, όπου ο Βαγγέλης Κουμπιάδης δημιουργεί ένα ειδικό menu 13 πιάτων στην τιμή των 35 ευρώ και το κρασί του ''Κτήματος Παλυβού'΄ προσφέρεται από τα "Κιούπια".

Τα δύο κρασιά που προσφέρονται:

Πέτρινες Πλαγιές 2009
Τοπικός οίνος Κορίνθου, λευκός ξηρός
50%chardonnay , 50%μαλαγουζιά

Νεμέα Κτήμα Παλυβού 2006
ΟΠΑΠ Νεμέα, ερυθρός ξηρός
100%αγιωργήτικο

Περισσότερα ΕΔΩ

Κυρ Γιάννη Merlot - 2003

Χρώμα πορφυρό. Ωριμάζει στο βαρέλι. Σχετικά κλειστή μύτη με πιπεράτα αρώματα αλλά και κέδρου. Σώμα ικανοποιητικό με αναγωγικές νότες και σχετικά άγριες τανίνες παρά τα χρόνια του στο μπουκάλι. Ικανοποιητική επίγευση. Θέλει οπωσδήποτε αερισμό σε καράφα. Φαίνεται να έχει τουλάχιστον 2-3 χρόνια ζωής ακόμα.

Βαθμολογία: 81/100

Chardonnay

Σε μία σύντομη επίσκεψή μας στην Κύπρο δεν μπορέσαμε να μην γευτούμε λίγο κρασάκι. Νομίζω η οινική κουλτούρα είναι αντίστοιχη με την ελλαδίτικη...όχι δηλαδή ευρέως αναπτυγμένη, αλλά φαίνεται ότι και εκεί κάτι κινείται.
Το τριήμερο που καθίσαμε στο νησί την τιμητική του είχε το Chardonnay. Δοκιμάσαμε ένα αμερικανικό και δύο κυπριακά με τιμή στο ράφι περί τα 10 Ευρώ, τα οποία εμείς ακριβοπληρώσαμε αφού τα είπιαμε σε εστιατόρια. Δεν μπορώ να πω ότι κάποιο από αυτά ήταν ξεχωριστό:

1)Fetzer Valley Oaks California, Chardonnay 2008. Ανοικτό κίτρινο με μία ιδέα βαρελιού. Ήπια έως και αδυναμη μύτη, σώμα τραγανό αρκετά ικανοποιητικό και μεσαίου όγκου, όπως και ικανοποιητική είναι και η οξύτητα. Αρώματα κίτρινων φρούτων και λεμονανθού. Σύντομη αλλά ικανοποιητική επίγευση.
Βαθμολογία: 80/100


2) Οινοποίιο Κυπερούντας, Chardonnay 2008. Βαθύ χρυσοκίτρινο. Περασμένο από βαρέλι σε βαθμό τέτοιο που χάνει αρκετά την σπιρτάδα του. Παράταυτα έχει ικανοποιητικό σώμα αρκετά λιπαρό. Ικανοποιητική επίγευση.
Βαθμολογία: 80/100


3) Η Στρούμπελη, Chardonnay 2008 ΣΟΔΑΠ ΛΤΔ. Ανοικτό αχυροκίτρινο. Χαμηλής έντασης αρώματα κίτρινων φρούτων. Χαμηλός όγκος και υψηλή οξύτητα όπου χάνεται το παιχνίδι της ισορροπίας. Σύντομη επίγευση.
Βαθμολογία: 72/100


Για την ιστορία αναφέρω ότι δύο γηγενείς ποικιλίες του νησιού είναι το λευκό "ξινιστέρι" και το ερυθρό "μαραθεύτικο", οι οποίες φαίνεται να έχουν μέλλον.

Οινόραμα 2010

Tο Οινόραμα 2010 θα λειτουργήσει για πρώτη φορά 4 ημέρες, από Παρασκευή 12, έως και Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010 (Παρασκευή 17:00 – 20:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00 – 19:00 και Δευτέρα 10:00 – 18:00).

Οι επαγγελματίες του χώρου θα εισέρχονται δωρεάν στο Οινόραμα 2010, με απλή επίδειξη της επαγγελματικής κάρτας τους. Για τους υπόλοιπους επισκέπτες η είσοδος στην έκθεση θα γίνεται με πρόσκληση ή με εισιτήριο, που κοστίζει 15 ευρώ και ισχύει για όλες τις ημέρες λειτουργίας της. Κάθε επισκέπτης, επαγγελματίας ή μη, θα παραλαμβάνει στην υποδοχή μία μόνιμη καρτέλα εισόδου (badge), που θα εκδίδεται επι τόπου, θα πρέπει να επιδεικνύεται κατά την είσοδο στην έκθεση και θα ισχύει έως το πέρας αυτής.

Περισσότερα στο http://www.oenorama.com/

Robust 2004

Άλλο ένα κρασί από τον κάμπο της Θεσσαλίας και τον πιο προχωρημένο οινοποιό της περιοχής. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο αδιαφιλονίκητος άρχοντας του κάμπου.
Robust 2004. Ποικιλιακή σύνθεση: Cabernet Sauvignon, Sangiovese, Primitivo. Μεταγγίστηκε σε καράφα για 45'.
Σκούρο κόκκινο χρώμα, αρώματα βατόμουρου, τα οποία με την πάροδο της ώρας, άνοιγαν σε κάτι πιο πικάντικο, μπαχαράτο. Πλούσιο, παχύ στόμα. Απολαυστικές τανίνες, νότες καπνού. Ίσως και μια δόση bitter σοκολάτας.
Ένα πολύ ισορροπημένο κρασί, στρογγυλό με μακριά επίγευση. Κρασί παλαίωσης. Θα με ενδιέφερε να παρακολουθήσω την εξέλιξη του στο χρόνο.
Βαθμολογία: 88/100.

Crudo...wine bar???

Προχθές επισκέφτηκα το Crudo Bar στο Γκάζι. Υποτίθεται ότι πρόκειται για wine bar, αλλά οι προσδοκίες μου διαψεύσθηκαν. Για να μην το αδικήσω πρέπει να ομολογήσω ότι το concept παραπέμπει σε κάτι σχετικά με το κρασί. Εξάλλου οι περισσότεροι θαμώνες έπιναν κρασί. Η ένσταση μου έγκειται στη λίστα κρασιών. Όλα ήταν ιταλικά και ένα για κάθε ποικιλία…χωρίς ετικέτα, χωρίς χρονολογία σοδειάς χωρίς τίποτα. Ένα «wine bar» για πολύ αρχάριους. Για παράδειγμα είχε ένα Trebbiano, ένα Pinot Grigio, ένα Sangiovese, ένα Primitivo αλλά αυτό μόνο χωρίς άλλη πληροφορία. Για τα μίζερα ελληνικά δεδομένα ίσως είναι μία κάποια υπέρβαση…αλλά wine bar σε καμία περίπτωση!!!